legati Carthaginienses eo tempore Ro-
|
42.23.1.1
|
mae erant et Gulussa, filius Masinissae. inter eos
|
|
magnae contentiones in senatu fuere. Carthaginienses
|
2.1
|
querebantur, praeter agrum, de quo ante legati ab
|
|
Roma, qui <in> re praesenti cognoscerent, missi essent,
|
|
amplius septuaginta oppida castellaque agri Carthagi-
|
|
niensis biennio proxumo Masinissam ui atque armis
|
5
|
possedisse: id illi, cui nihil pensi sit, facile esse. Car-
|
3.1
|
thaginienses foedere inligatos silere; prohiberi enim
|
4.1
|
extra fines efferre arma; quamquam sciant in suis
|
|
finibus, si inde Numidas pellerent, se gesturos bellum,
|
|
illo haud ambiguo capite foederis deterreri, quo diserte
|
|
uetentur cum sociis populi Romani bellum gerere. sed
|
5.1
|
iam ultra superbiam crudelitatemque et auaritiam eius
|
|
pati non posse Carthaginienses. missos esse <se>, qui ora-
|
|
rent senatum, ut trium harum rerum unam ab se im-
|
|
petrari sinerent: ut uel ex aequo in<ter regem> socium po-
|
6.1
|
pulumque <Carthaginiensem>, quid cuiusque esset, dis-
|
|
ceptarent; uel permitterent Carthaginiensibus, ut ad-
|
|
uersus iniusta arma pio iustoque se tutarentur bello;
|
|
uel ad extremum, si gratia plus quam ueritas apud eos
|
5
|
ualeret, semel statuerent, quid donatum ex alieno Masi-
|
|
nissae uellent. modestius certe daturos eos, et <se> sci-
|
7.1
|
turos, quid dedissent; ipsum nullum praeterquam suae
|
|
libidinis arbitrio <finem> facturum. horum si nihil im-
|
8.1
|
petrarent, et aliquod suum post datam a P. Scipione pa-
|
|
cem delictum esset, ipsi potius animaduerterent in se.
|
|
tutam seruitutem se sub dominis Romanis quam liber-
|
9.1
|
tatem expositam ad iniurias Masinissae malle; perire
|
10.1
|
denique semel ipsis satius esse, quam sub acerbissimi
|
|
carnificis arbitrio spiritum ducere. sub haec dicta lacri-
|
|
mantes procubuerunt stratique humi non sibi magis
|
|
misericordiam quam regi <inuidiam conciliarunt>.
|
5
|