inter consules magis cauillatio quam magna
|
42.32.1.1
|
contentio de prouincia fuit. Cassius sine sorte se Mace-
|
|
doniam optaturum dicebat, nec posse collegam saluo
|
|
iureiurando secum sortiri. praetorem eum, ne in prouin-
|
2.1
|
ciam iret, in contione iurasse se stato loco statisque
|
|
diebus sacrificia habere, quae absente se recte fieri non
|
|
possent; quae non magis consule quam praetore absente
|
|
recte fieri posse, si senatus non, quid uelit in consulatu,
|
3.1
|
potius quam, quid in praetura iurauerit P. Licinius,
|
|
animaduertendum esse censeat; se tamen futurum in
|
|
senatus potestate. consulti patres, cui consulatum po-
|
4.1
|
pulus Romanus non negasset, <ei> ab se prouinciam negari,
|
|
superbum rati, sortiri consules iusserunt. P. Licinio
|
|
Macedonia, <C.> Cassio Italia obuenit. legiones inde sor-
|
5.1
|
titi sunt: prima et tertia <ut> in Macedoniam traiceren-
|
|
tur, secunda et quarta ut in Italia remanerent.
|
|
dilectum consules multo intentiore, quam alias, cura
|
6.1
|
habebant. Licinius ueteres quoque scribebat milites cen-
|
|
turionesque; et multi uoluntate nomina dabant, quia
|
|
locupletes uidebant, qui priore Macedonico bello aut ad-
|
|
uersus Antiochum in Asia stipendia fecerant. cum
|
7.1
|
tribuni militum, qui centuriones * * , sed primum quem-
|
|
que citarent, tres et uiginti centuriones, qui primos
|
|
pilos duxerant, citati tribunos plebis appellarunt. duo
|
|
ex collegio, M. Fuluius Nobilior et M. Claudius Mar-
|
5
|
cellus, ad consules <rem> reiciebant: eorum cognitionem
|
8.1
|
esse debere, quibus dilectus quibusque bellum manda-
|
|
tum esset; ceteri cognituros se, de quo appellati essent,
|
|
aiebant, et si iniuria fieret, auxilium ciuibus laturos.
|
|