inter consules magis cauillatio quam magna 42.32.1.1
contentio de prouincia fuit. Cassius sine sorte se Mace-
doniam optaturum dicebat, nec posse collegam saluo
iureiurando secum sortiri. praetorem eum, ne in prouin- 2.1
ciam iret, in contione iurasse se stato loco statisque
diebus sacrificia habere, quae absente se recte fieri non
possent; quae non magis consule quam praetore absente
recte fieri posse, si senatus non, quid uelit in consulatu, 3.1
potius quam, quid in praetura iurauerit P. Licinius,
animaduertendum esse censeat; se tamen futurum in
senatus potestate. consulti patres, cui consulatum po- 4.1
pulus Romanus non negasset, <ei> ab se prouinciam negari,
superbum rati, sortiri consules iusserunt. P. Licinio
Macedonia, <C.> Cassio Italia obuenit. legiones inde sor- 5.1
titi sunt: prima et tertia <ut> in Macedoniam traiceren-
tur, secunda et quarta ut in Italia remanerent.
dilectum consules multo intentiore, quam alias, cura 6.1
habebant. Licinius ueteres quoque scribebat milites cen-
turionesque; et multi uoluntate nomina dabant, quia
locupletes uidebant, qui priore Macedonico bello aut ad-
uersus Antiochum in Asia stipendia fecerant. cum 7.1
tribuni militum, qui centuriones * * , sed primum quem-
que citarent, tres et uiginti centuriones, qui primos
pilos duxerant, citati tribunos plebis appellarunt. duo
ex collegio, M. Fuluius Nobilior et M. Claudius Mar- 5
cellus, ad consules <rem> reiciebant: eorum cognitionem 8.1
esse debere, quibus dilectus quibusque bellum manda-
tum esset; ceteri cognituros se, de quo appellati essent,
aiebant, et si iniuria fieret, auxilium ciuibus laturos.