Marcius et Atilius ad Gitana, Epiri
|
42.38.1.1
|
oppidum, decem milia <a> mari cum escenderent, concilio
|
|
Epirotarum habito cum magno omnium adsensu au-
|
|
diti sunt; et quadringentos iuuentutis eorum in Orestas,
|
|
ut praesidio essent liberatis ab Macedonibus, mise-
|
5
|
runt. inde in Aetoliam progressi ac paucos ibi morati
|
2.1
|
dies, dum in praetoris mortui locum alius sufficeretur,
|
|
[et] Lycisco praetore facto, quem Romanorum fauere
|
|
rebus satis conpertum erat, transierunt in Thessaliam.
|
|
eo legati Acarnanes et Boeotorum exules uenerunt.
|
5
|
Acarnanes nuntiare iussi, quae Philippi primum, An-
|
3.1
|
tiochi deinde bello, decepti pollicitationibus regiis, ad-
|
|
uersus populum Romanum commisissent, ea corrigendi
|
|
occasionem illis oblatam. si male meriti clementiam po-
|
4.1
|
puli Romani experti essent, bene merendo liberalita-
|
|
tem experirentur. Boeotis exprobratum, societatem eos
|
5.1
|
cum Perseo iunxisse. cum culpam in Ismeniam, princi-
|
|
pem alterius partis, conferrent et quasdam ciuitates
|
|
dissentientis in causam deductas, appariturum id esse
|
|
Marcius respondit; singulis enim ciuitatibus de se
|
5
|
ipsis consulendi potestatem facturos. Thessalorum Lari-
|
6.1
|
sae fuit concilium. ibi <et> Thessalis benigna materia gra-
|
|
tias agendi Romanis pro libertatis munere fuit, et le-
|
|
gatis, quod et Philippi prius et post Antiochi bello
|
|
enixe adiuti a gente Thessalorum essent. hac mutua
|
7.1
|
commemoratione meritorum accensi animi multitudinis
|
|
ad omnia decernenda, quae Romani uellent.
|
|
secundum hoc concilium legati a Perseo rege uene-
|
8.1
|
runt priuati maxime hospitii fiducia, quod ei pater-
|
|
num cum Marcio erat. ab huius necessitudinis com-
|
|
memoratione orsi petierunt legati, in conloquium ue-
|
|
niendi regi potestatem faceret. Marcius et se ita a patre
|
9.1
|
suo accepisse dixit, amicitiam hospitiumque cum Phi-
|
|
lippo fuisse, <et> minime immemorem necessitudinis eius
|
|
legationem eam suscepisse. conloquium, si satis com-
|
10.1
|
mode ualeret, non fuisse se dilaturum; nunc, ubi
|
|
primum posset, ad Peneum flumen, qua transitus ab
|
|
Homolio Dium esset, praemissis, qui nuntiarent regi, uenturos.
|
|