inclita iustitia religioque ea tempestate Numae Pompili
|
1.18.1.1
|
erat. Curibus Sabinis habitabat, consultissimus uir, ut in
|
|
illa quisquam esse aetate poterat, omnis diuini atque humani
|
|
iuris. auctorem doctrinae eius, quia non exstat alius, falso
|
2.1
|
Samium Pythagoram edunt, quem Seruio Tullio regnante
|
|
Romae centum amplius post annos in ultima Italiae ora
|
|
circa Metapontum Heracleamque et Crotona iuuenum aemu-
|
|
lantium studia coetus habuisse constat. ex quibus locis,
|
3.1
|
etsi eiusdem aetatis fuisset, quae fama in Sabinos? aut
|
|
quo linguae commercio quemquam ad cupiditatem discendi
|
|
exciuisset? quoue praesidio unus per tot gentes dissonas
|
|
sermone moribusque peruenisset? suopte igitur ingenio
|
4.1
|
temperatum animum uirtutibus fuisse opinor magis instruc-
|
|
tumque non tam peregrinis artibus quam disciplina tetrica ac
|
|
tristi ueterum Sabinorum, quo genere nullum quondam in-
|
|
corruptius fuit. audito nomine Numae patres Romani,
|
5.1
|
quamquam inclinari opes ad Sabinos rege inde sumpto uide-
|
|
bantur, tamen neque se quisquam nec factionis suae alium
|
|
nec denique patrum aut ciuium quemquam praeferre illi uiro
|
|
ausi, ad unum omnes Numae Pompilio regnum deferendum
|
5
|
decernunt. accitus, sicut Romulus augurato urbe condenda
|
6.1
|
regnum adeptus est, de se quoque deos consuli iussit. inde
|
|
ab augure, cui deinde honoris ergo publicum id perpetuum-
|
|
que sacerdotium fuit, deductus in arcem, in lapide ad meri-
|
|
diem uersus consedit. augur ad laeuam eius capite uelato
|
7.1
|
sedem cepit, dextra manu baculum sine nodo aduncum
|
|
tenens, quem lituum appellarunt. inde ubi prospectu in
|
|
urbem agrumque capto deos precatus regiones ab oriente ad
|
|
occasum determinauit, dextras ad meridiem partes, laeuas
|
5
|
ad septentrionem esse dixit; signum contra quo longissime
|
8.1
|
conspectum oculi ferebant animo finiuit; tum lituo in laeuam
|
|
manum translato, dextra in caput Numae imposita, ita
|
|
precatus est: Iuppiter pater, si est fas hunc Numam Pom-
|
9.1
|
pilium cuius ego caput teneo regem Romae esse, ut tu signa
|
|
nobis certa adclarassis inter eos fines quos feci.' tum peregit
|
10.1
|
uerbis auspicia quae mitti uellet. quibus missis declaratus
|
|
rex Numa de templo descendit.
|
|