| ingens metus incesserat patres, uoltusque iam iidem tri- | 3.59.1.1 |
| bunorum erant qui decemuirorum fuerant, cum M. Duillius | |
| tribunus plebis, inhibito salubriter modo nimiae potestati, | |
| 'et libertatis' inquit, 'nostrae et poenarum ex inimicis satis | 2.1 |
| est; itaque hoc anno nec diem dici cuiquam nec in uincla | |
| duci quemquam sum passurus. nam neque uetera peccata | 3.1 |
| repeti iam oblitterata placet, cum noua expiata sint decem- | |
| uirorum suppliciis, et nihil admissum iri quod uim tribuni- | |
| ciam desideret spondet perpetua consulum amborum in | |
| libertate uestra tuenda cura.' ea primum moderatio tribuni | 4.1 |
| metum patribus dempsit, eademque auxit consulum inuidiam, | |
| quod adeo toti plebis fuissent ut patrum salutis libertatisque | |
| prior plebeio magistratui quam patricio cura fuisset, et ante | |
| inimicos satietas poenarum suarum cepisset quam obuiam | 5 |
| ituros licentiae eorum consules appareret. multique erant | 5.1 |
| qui mollius consultum dicerent, quod legum ab iis latarum | |
| patres auctores fuissent; neque erat dubium quin turbato | |
| rei publicae statu tempori succubuissent. |