| tumultuantem deinde multitudinem incerta existima- | 4.15.1.1 |
| tione facti ad contionem uocari iussit, et Maelium iure | |
| caesum pronuntiauit etiamsi regni crimine insons fuerit, | |
| qui uocatus a magistro equitum ad dictatorem non uenisset. | |
| se ad causam cognoscendam consedisse, qua cognita | 2.1 |
| habiturum fuisse Maelium similem causae fortunam; uim | |
| parantem ne iudicio se committeret, ui coercitum esse. | |
| nec cum eo tamquam cum ciue agendum fuisse, qui natus | 3.1 |
| in libero populo inter iura legesque, ex qua urbe reges | |
| exactos sciret eodemque anno sororis filios regis et liberos | |
| consulis, liberatoris patriae, propter pactionem indicatam | |
| recipiendorum in urbem regum a patre securi esse per- | 5 |
| cussos, ex qua Collatinum Tarquinium consulem nominis | 4.1 |
| odio abdicare se magistratu atque exsulare iussum, in qua | |
| de Sp. Cassio post aliquot annos propter consilia inita de | |
| regno supplicium sumptum, in qua nuper decemuiros bonis, | |
| exsilio, capite multatos ob superbiam regiam, in ea Sp. | 5 |
| Maelius spem regni conceperit. et quis homo? quamquam | 5.1 |
| nullam nobilitatem, nullos honores, nulla merita cuiquam ad | |
| dominationem pandere uiam; sed tamen Claudios, Cassios | |
| consulatibus, decemuiratibus, suis maiorumque honoribus, | |
| splendore familiarum sustulisse animos quo nefas fuerit: | 5 |
| Sp. Maelium, cui tribunatus plebis magis optandus quam | 6.1 |
| sperandus fuerit, frumentarium diuitem †bilibris† farris | |
| sperasse libertatem se ciuium suorum emisse, ciboque obi- | |
| ciendo ratum uictorem finitimorum omnium populum in | |
| seruitutem perlici posse, ut quem senatorem concoquere | 7.1 |
| ciuitas uix posset regem ferret, Romuli conditoris, ab dis | |
| orti, recepti ad deos, insignia atque imperium habentem. | |
| non pro scelere id magis quam pro monstro habendum, | |
| nec satis esse sanguine eius expiatum, nisi tecta parietesque | 8.1 |
| intra quae tantum amentiae conceptum esset dissiparentur | |
| bonaque contacta pretiis regni mercandi publicarentur. iu- | |
| bere itaque quaestores uendere ea bona atque in publicum | |
| redigere. | 5 |