haud inuitis patribus P. Licinium Caluum praerogatiua 5.18.1.1
tribunum militum non petentem creant, moderationis ex-
pertae in priore magistratu uirum, ceterum iam tum exactae
aetatis; omnesque deinceps ex collegio eiusdem anni refici 2.1
apparebat, L. Titinium P. Maenium Cn. Genucium L.
Atilium. qui priusquam renuntiarentur iure uocatis tribu-
bus, permissu interregis P. Licinius Caluus ita uerba fecit:
'omen concordiae, Quirites, rei maxime in hoc tempus utili, 3.1
memoria nostri magistratus uos his comitiis petere in inse-
quentem annum uideo. sed collegas eosdem reficitis, etiam 4.1
usu meliores factos: me iam non eundem sed umbram
nomenque P. Licini relictum uidetis. uires corporis ad-
fectae, sensus oculorum atque aurium hebetes, memoria
labat, uigor animi obtunsus. en uobis' inquit, 'iuuenem', 5.1
filium tenens, 'effigiem atque imaginem eius quem uos antea
tribunum militum ex plebe primum fecistis. hunc ego
institutum disciplina mea uicarium pro me rei publicae do
dicoque, uosque quaeso, Quirites, delatum mihi ultro 5
honorem huic petenti meisque pro eo adiectis precibus
mandetis.' datum id petenti patri filiusque eius P. Licinius 6.1
tribunus militum consulari potestate cum iis quos supra
scripsimus declaratus.
Titinius Genuciusque tribuni militum profecti aduersus 7.1
Faliscos Capenatesque, dum bellum maiore animo gerunt
quam consilio, praecipitauere se in insidias. Genucius
morte honesta temeritatem luens ante signa inter primo- 8.1
res cecidit; Titinius in editum tumulum ex multa trepi-
datione militibus collectis aciem restituit; nec se tamen
aequo loco hosti commisit. plus ignominiae erat quam 9.1
cladis acceptum, quae prope in cladem ingentem uertit;
tantum inde terroris non Romae modo, quo multiplex
fama peruenerat, sed in castris quoque fuit ad Ueios.
aegre ibi miles retentus a fuga est cum peruasisset castra 10.1
rumor ducibus exercituque caeso uictorem Capenatem ac
Faliscum Etruriaeque omnem iuuentutem haud procul inde
abesse. his tumultuosiora Romae, iam castra ad Ueios 11.1
oppugnari, iam partem hostium tendere ad urbem agmine
infesto, crediderant; concursumque in muros est et matro-
narum, quas ex domo conciuerat publicus pauor, obsecra-
tiones in templis factae, precibusque ab dis petitum ut 12.1
exitium ab urbis tectis templisque ac moenibus Romanis
arcerent Ueiosque eum auerterent terrorem, si sacra renouata
rite, si procurata prodigia essent.