insequenti anno, Q. Fabio L. Fuluio consulibus, A.
|
8.38.1.1
|
Cornelius Aruina dictator et M. Fabius Ambustus magister
|
|
equitum, metu grauioris in Samnio belli—conducta enim
|
|
pretio a finitimis iuuentus dicebatur—intentiore dilectu
|
|
habito egregium exercitum aduersus Samnites duxerunt.
|
5
|
castra in hostico incuriose ita posita tamquam procul
|
2.1
|
abesset hostis, cum subito aduenere Samnitium legiones
|
|
tanta ferocia ut uallum usque ad stationem Romanam
|
|
inferrent. nox iam appetebat; id prohibuit munimenta
|
3.1
|
adoriri; nec dissimulabant orta luce postero die facturos.
|
|
dictator ubi propiorem spe dimicationem uidit, ne militum
|
4.1
|
uirtuti damno locus esset, ignibus crebris relictis qui con-
|
|
spectum hostium frustrarentur, silentio legiones educit; nec
|
|
tamen fallere propter propinquitatem castrorum potuit.
|
|
eques extemplo insecutus ita institit agmini ut, donec
|
5.1
|
lucesceret, proelio abstineret; ne pedestres quidem copiae
|
|
ante lucem castris egressae. eques luce demum ausus
|
6.1
|
incursare in hostem carpendo nouissimos premendoque
|
|
iniquis ad transitum locis agmen detinuit. interim pedes
|
|
equitem adsecutus et totis iam copiis Samnis urgebat. tum
|
7.1
|
dictator, postquam sine magno incommodo progredi non
|
|
poterat, eum ipsum in quo constiterat locum castris dimetari
|
|
iussit. id uero circumfuso undique equitatu—ut uallum
|
|
peteretur opusque inciperet—fieri non poterat.
|
5
|
itaque ubi neque eundi neque manendi copiam esse uidet,
|
8.1
|
instruit aciem impedimentis ex agmine remotis. instruunt
|
|
contra et hostes et animis et uiribus pares. auxerat id
|
9.1
|
maxime animos quod ignari loco iniquo, non hosti cessum,
|
|
uelut fugientes ac territos terribiles ipsi secuti fuerant. id
|
10.1
|
aliquamdiu aequauit pugnam iam pridem desueto Samnite
|
|
clamorem Romani exercitus pati; et hercule illo die ab hora
|
|
diei tertia ad octauam ita anceps dicitur certamen stetisse
|
|
ut neque clamor, ut primo semel concursu est sublatus,
|
5
|
iteratus sit neque signa promota loco retroue recepta neque
|
|
recursum ab ulla sit parte. in suo quisque gradu obnixi,
|
11.1
|
urgentes scutis, sine respiratione ac respectu pugnabant;
|
|
fremitus aequalis tenorque idem pugnae in defatigationem
|
|
ultimam aut noctem spectabat. iam uiris uires, iam ferro
|
12.1
|
sua uis, iam consilia ducibus deerant, cum subito Samnitium
|
|
equites, cum turma una longius prouecta accepissent impedi-
|
|
menta Romanorum procul ab armatis sine praesidio, sine
|
|
munimento stare, auiditate praedae impetum faciunt. quod
|
13.1
|
ubi dictatori trepidus nuntius attulit, 'sine modo' inquit,
|
|
'sese praeda praepediant.' alii deinde super alios diripi
|
|
passim ferrique fortunas militum uociferabantur. tum ma-
|
14.1
|
gistro equitum accito 'uides tu' inquit, 'M. Fabi, ab hostium
|
|
equite omissam pugnam? haerent impediti impedimentis
|
|
nostris. adgredere, quod inter praedandum omni multi-
|
15.1
|
tudini euenit, dissipatos—raros equis insidentes, raros, qui-
|
|
bus ferrum in manu sit, inuenies—equosque dum praeda
|
|
onerant, caede inermes cruentamque illis praedam redde.
|
|
mihi legiones peditumque pugna curae erunt; penes te
|
16.1
|
equestre sit decus.'
|
|