| et in castris Romanis cum frustra multi conatus ad | 9.4.1.1 |
| erumpendum capti essent et iam omnium rerum inopia | |
| esset, uicti necessitate legatos mittunt, qui primum pacem | 2.1 |
| aequam peterent; si pacem non impetrarent, uti prouocarent | |
| ad pugnam. tum Pontius debellatum esse respondit; et, | 3.1 |
| quoniam ne uicti quidem ac capti fortunam fateri scirent, | |
| inermes cum singulis uestimentis sub iugum missurum; alias | |
| condiciones pacis aequas uictis ac uictoribus fore: si agro | 4.1 |
| Samnitium decederetur, coloniae abducerentur, suis inde | |
| legibus Romanum ac Samnitem aequo foedere uicturum; | |
| his condicionibus paratum se esse foedus cum consulibus | 5.1 |
| ferire; si quid eorum displiceat, legatos redire ad se uetuit. | |
| haec cum legatio renuntiaretur, tantus gemitus omnium | 6.1 |
| subito exortus est tantaque maestitia incessit ut non grauius | |
| accepturi uiderentur, si nuntiaretur omnibus eo loco mortem | |
| oppetendam esse. | |
| cum diu silentium fuisset nec consules aut pro foedere | 7.1 |
| tam turpi aut contra foedus tam necessarium hiscere possent, | |
| L. Lentulus, qui tum princeps legatorum uirtute atque ho- | |
| noribus erat, 'patrem meum' inquit, 'consules, saepe audiui | 8.1 |
| memorantem se in Capitolio unum non fuisse auctorem | |
| senatui redimendae auro a Gallis ciuitatis, quando nec fossa | |
| ualloque ab ignauissimo ad opera ac muniendum hoste clausi | |
| essent et erumpere, si non sine magno periculo, tamen sine | 5 |
| certa pernicie possent. quod si, illis ut decurrere ex Capi- | 9.1 |
| tolio armatis in hostem licuit, quo saepe modo obsessi in | |
| obsidentes eruperunt, ita nobis aequo aut iniquo loco dimi- | |
| candi tantummodo cum hoste copia esset, non mihi paterni | |
| animi indoles in consilio dando deesset. equidem mortem | 10.1 |
| pro patria praeclaram esse fateor et me uel deuouere pro | |
| populo Romano legionibusque uel in medios me immittere | |
| hostes paratus sum; sed hic patriam uideo, hic quidquid | 11.1 |
| Romanarum legionum est; quae nisi pro se ipsis ad mortem | |
| ruere uolunt, quid habent quod morte sua seruent? tecta | 12.1 |
| urbis, dicat aliquis, et moenia et eam turbam a qua urbs | |
| incolitur. immo hercule produntur ea omnia deleto hoc | |
| exercitu, non seruantur. quis enim ea tuebitur? imbellis | 13.1 |
| uidelicet atque inermis multitudo. tam hercule quam | |
| a Gallorum impetu defendit. an a Ueiis exercitum Camil- | 14.1 |
| lumque ducem implorabunt? hic omnes spes opesque | |
| sunt, quas seruando patriam seruamus, dedendo ad necem | |
| patriam deserimus [ac prodimus]. at foeda atque ignomi- | |
| niosa deditio est. sed ea caritas patriae est ut tam | 15.1 |
| ignominia eam quam morte nostra, si opus sit, seruemus. | |
| subeatur ergo ista, quantacumque est, indignitas et pareatur | 16.1 |
| necessitati, quam ne di quidem superant. ite, consules, | |
| redimite armis ciuitatem, quam auro maiores uestri rede- | |
| merunt.' |