nemini dubium erat quin Fabius quintum omnium con- 10.22.1.1
sensu destinaretur; eumque et praerogatiuae et primo
uocatae omnes centuriae consulem cum L. Uolumnio dice-
bant. Fabi oratio fuit, qualis biennio ante; deinde, ut uin- 2.1
cebatur consensu, uersa postremo ad collegam P. Decium
poscendum: id senectuti suae adminiculum fore. censura 3.1
duobusque consulatibus simul gestis expertum se nihil con-
cordi collegio firmius ad rem publicam tuendam esse. nouo
imperii socio uix iam adsuescere senilem animum posse; cum
moribus notis facilius se communicaturum consilia. sub- 4.1
scripsit orationi eius consul cum meritis P. Deci laudi-
bus, tum quae ex concordia consultum bona quaeque ex
discordia mala in administratione rerum militarium eueni-
rent memorando, quam prope ultimum discrimen suis et 5.1
collegae certaminibus nuper uentum foret admonendo:
Decium Fabiumque qui uno animo, una mente uiuerent esse 6.1
praeterea uiros natos militiae, factis magnos, ad uerborum
linguaeque certamina rudes. ea ingenia consularia esse:
callidos sollertesque, iuris atque eloquentiae consultos, 7.1
qualis Ap. Claudius esset, urbi ac foro praesides habendos
praetoresque ad reddenda iura creandos esse. his agendis 8.1
dies est consumptus. postridie ad praescriptum consulis et
consularia et praetoria comitia habita. consules creati 9.1
Q. Fabius et P. Decius, Ap. Claudius praetor, omnes
absentes; et L. Uolumnio ex senatus consulto et scito plebis
prorogatum in annum imperium est.