iam ambo consules et quidquid Romanarum uirium erat 21.52.1.1
Hannibali oppositum aut illis copiis defendi posse Romanum
imperium aut spem nullam aliam esse satis declarabat. ta- 2.1
men consul alter, equestri proelio uno et uolnere suo com-
minutus, trahi rem malebat; recentis animi alter eoque
ferocior nullam dilationem patiebatur. quod inter Trebiam 3.1
Padumque agri est Galli tum incolebant, in duorum prae-
potentium populorum certamine per ambiguum fauorem
haud dubie gratiam uictoris spectantes. id Romani, modo 4.1
ne quid mouerent, aequo satis, Poenus periniquo animo
ferebat, ab Gallis accitum se uenisse ad liberandos eos
dictitans. ob eam iram, simul ut praeda militem aleret, 5.1
duo milia peditum et mille equites, Numidas plerosque,
mixtos quosdam et Gallos, populari omnem deinceps agrum
usque ad Padi ripas iussit. egentes ope Galli, cum ad id 6.1
dubios seruassent animos, coacti ab auctoribus iniuriae ad
uindices futuros declinant legatisque ad consulem missis
auxilium Romanorum terrae ob nimiam cultorum fidem in
Romanos laboranti orant. Cornelio nec causa nec tempus 7.1
agendae rei placebat suspectaque ei gens erat cum ob infida
multa facinora, tum, ut alia uetustate obsoleuissent, ob recen-
tem Boiorum perfidiam: Sempronius contra continendis in 8.1
fide sociis maximum uinculum esse primos qui eguissent ope
defensos censebat. tum collega cunctante equitatum suum 9.1
mille peditum, iaculatoribus ferme, admixtis ad defendendum
Gallicum agrum trans Trebiam mittit. sparsos et incom- 10.1
positos, ad hoc graues praeda plerosque cum inopinato
inuasissent, ingentem terrorem caedemque ac fugam usque
ad castra stationesque hostium fecere; unde multitudine
effusa pulsi, rursus subsidio suorum proelium restituere. 5
uaria inde pugna <inter recedentes in>sequentesque, cumque 11.1
ad extremum aequassent certamen, maior tamen hostium
<cum caedes esset, penes> Romanos fama uictoriae fuit.