tum Fabius, primo clamore pauentium audito, dein con-
|
22.29.1.1
|
specta procul turbata acie, 'ita est' inquit; 'non celerius
|
|
quam timui deprendit fortuna temeritatem. Fabio aequatus
|
2.1
|
imperio Hannibalem et uirtute et fortuna superiorem uidet.
|
|
sed aliud iurgandi suscensendique tempus erit: nunc signa
|
|
extra uallum proferte; uictoriam hosti extorqueamus, con-
|
|
fessionem erroris ciuibus.' iam magna ex parte caesis aliis,
|
3.1
|
aliis circumspectantibus fugam, Fabiana se acies repente uelut
|
|
caelo demissa ad auxilium ostendit. itaque priusquam ad
|
4.1
|
coniectum teli ueniret aut manum consereret, et suos a fuga
|
|
effusa et ab nimis feroci pugna hostes continuit. qui solutis
|
5.1
|
ordinibus uage dissipati erant undique confugerunt ad in-
|
|
tegram aciem; qui plures simul terga dederant conuersi in
|
|
hostem uoluentesque orbem nunc sensim referre pedem,
|
|
nunc conglobati restare. ac iam prope una acies facta erat
|
6.1
|
uicti atque integri exercitus inferebantque signa in hostem,
|
|
cum Poenus receptui cecinit, palam ferente Hannibale ab se
|
|
Minucium, se ab Fabio uictum.
|
|
ita per uariam fortunam diei maiore parte exacta cum in
|
7.1
|
castra reditum esset, Minucius conuocatis militibus 'saepe
|
8.1
|
ego' inquit, 'audiui, milites, eum primum esse uirum qui
|
|
ipse consulat quid in rem sit, secundum eum qui bene mo-
|
|
nenti oboediat; qui nec ipse consulere nec alteri parere sciat,
|
|
eum extremi ingenii esse. nobis quoniam prima animi in-
|
9.1
|
geniique negata sors est, secundam ac mediam teneamus et,
|
|
dum imperare discimus, parere prudenti in animum induca-
|
|
mus. castra cum Fabio iungamus. ad praetorium eius signa
|
10.1
|
cum tulerimus, ubi ego eum parentem appellauero, quod
|
|
beneficio eius erga nos ac maiestate eius dignum est, uos,
|
11.1
|
milites, eos quorum uos modo arma dexterae texerunt
|
|
patronos salutabitis, et, si nihil aliud, gratorum certe nobis
|
|
animorum gloriam dies hic dederit.'
|
|