tum Fabius, primo clamore pauentium audito, dein con- 22.29.1.1
specta procul turbata acie, 'ita est' inquit; 'non celerius
quam timui deprendit fortuna temeritatem. Fabio aequatus 2.1
imperio Hannibalem et uirtute et fortuna superiorem uidet.
sed aliud iurgandi suscensendique tempus erit: nunc signa
extra uallum proferte; uictoriam hosti extorqueamus, con-
fessionem erroris ciuibus.' iam magna ex parte caesis aliis, 3.1
aliis circumspectantibus fugam, Fabiana se acies repente uelut
caelo demissa ad auxilium ostendit. itaque priusquam ad 4.1
coniectum teli ueniret aut manum consereret, et suos a fuga
effusa et ab nimis feroci pugna hostes continuit. qui solutis 5.1
ordinibus uage dissipati erant undique confugerunt ad in-
tegram aciem; qui plures simul terga dederant conuersi in
hostem uoluentesque orbem nunc sensim referre pedem,
nunc conglobati restare. ac iam prope una acies facta erat 6.1
uicti atque integri exercitus inferebantque signa in hostem,
cum Poenus receptui cecinit, palam ferente Hannibale ab se
Minucium, se ab Fabio uictum.
ita per uariam fortunam diei maiore parte exacta cum in 7.1
castra reditum esset, Minucius conuocatis militibus 'saepe 8.1
ego' inquit, 'audiui, milites, eum primum esse uirum qui
ipse consulat quid in rem sit, secundum eum qui bene mo-
nenti oboediat; qui nec ipse consulere nec alteri parere sciat,
eum extremi ingenii esse. nobis quoniam prima animi in- 9.1
geniique negata sors est, secundam ac mediam teneamus et,
dum imperare discimus, parere prudenti in animum induca-
mus. castra cum Fabio iungamus. ad praetorium eius signa 10.1
cum tulerimus, ubi ego eum parentem appellauero, quod
beneficio eius erga nos ac maiestate eius dignum est, uos, 11.1
milites, eos quorum uos modo arma dexterae texerunt
patronos salutabitis, et, si nihil aliud, gratorum certe nobis
animorum gloriam dies hic dederit.'