postquam Manlius dixit, quamquam patrum quoque pleros-
|
22.61.1.1
|
que captiui cognatione attingebant, praeter exemplum
|
|
ciuitatis minime in captiuos iam inde antiquitus indulgentis,
|
|
pecuniae quoque summa homines mouit, quia nec aerarium
|
2.1
|
exhauriri, magna iam summa erogata in seruos ad militiam
|
|
emendos armandosque, nec Hannibalem, maxime huiusce
|
|
rei, ut fama erat, egentem, locupletari uolebant. cum triste
|
3.1
|
responsum non redimi captiuos redditum esset nouusque
|
|
super ueterem luctus tot iactura ciuium adiectus esset, cum
|
|
magnis fletibus questibus legatos ad portam prosecuti sunt.
|
|
unus ex iis domum abiit, quod fallaci reditu in castra iure
|
4.1
|
iurando se exsoluisset. quod ubi innotuit relatumque ad
|
|
senatum est, omnes censuerunt comprehendendum et custo-
|
|
dibus publice datis deducendum ad Hannibalem esse.
|
|
est et alia de captiuis fama: decem primos uenisse; de
|
5.1
|
eis cum dubitatum in senatu esset admitterentur in urbem
|
|
necne, ita admissos esse ne tamen iis senatus daretur; mo-
|
6.1
|
rantibus deinde longius omnium spe alios tres insuper legatos
|
|
uenisse, L. Scribonium et C. Calpurnium et L. Manlium;
|
|
tum demum ab cognato Scriboni tribuno plebis de redi-
|
7.1
|
mendis captiuis relatum esse nec censuisse redimendos
|
|
senatum; et nouos legatos tres ad Hannibalem reuertisse,
|
|
decem ueteres remansisse, quod per causam recognoscendi
|
8.1
|
nomina captiuorum ad Hannibalem ex itinere regressi
|
|
religione sese exsoluissent; de iis dedendis magna con-
|
|
tentione actum in senatu esse uictosque paucis sententiis qui
|
|
dedendos censuerint; ceterum proximis censoribus adeo
|
9.1
|
omnibus notis ignominiisque confectos esse ut quidam
|
|
eorum mortem sibi ipsi extemplo consciuerint, ceteri non
|
|
foro solum omni deinde uita sed prope luce ac publico
|
|
caruerint. mirari magis adeo discrepare inter auctores quam
|
10.1
|
quid ueri sit discernere queas.
|
|
quanto autem maior ea clades superioribus cladibus
|
|
fuerit uel ea res indicio <est quod fides socio>rum, quae ad
|
|
eam diem firma steterat, tum labare coepit nulla profecto
|
5
|
alia de re quam quod desperauerant de imperio. defecere
|
11.1
|
autem ad Poenos hi populi: Atellani, Calatini, Hirpini,
|
|
Apulorum pars, Samnites praeter Pentros, Bruttii omnes,
|
12.1
|
Lucani, praeter hos Uzentini, et Graecorum omnis ferme
|
|
ora, Tarentini, Metapontini, Crotonienses Locrique, et Cisal-
|
|
pini omnes Galli. nec tamen eae clades defectionesque
|
13.1
|
sociorum mouerunt ut pacis usquam mentio apud Romanos
|
|
fieret neque ante consulis Romam aduentum nec postquam
|
|
is rediit renouauitque memoriam acceptae cladis; quo in
|
14.1
|
tempore ipso adeo magno animo ciuitas fuit ut consuli ex
|
|
tanta clade, cuius ipse causa maxima fuisset, redeunti et
|
|
obuiam itum frequenter ab omnibus ordinibus sit et gratiae
|
|
actae quod de re publica non desperasset; qui si Car-
|
15.1
|
thaginiensium ductor fuisset, nihil recusandum supplicii
|
|
foret.
|
|