| postquam neque elicere Poenum ad certamen obuersati | 23.27.1.1 |
| castris poterant neque castrorum oppugnatio facilis erat, urbem | 2.1 |
| Ascuam, quo fines hostium ingrediens Hasdrubal frumentum | |
| commeatusque alios conuexerat, ui capiunt omnique circa | |
| agro potiuntur; nec iam aut in agmine aut in castris ullo | |
| imperio contineri. quam ubi neglegentiam ex re, ut fit, bene | 3.1 |
| gesta oriri senserat Hasdrubal, cohortatus milites ut palatos | |
| sine signis hostes adgrederentur, degressus colle pergit ire | |
| acie instructa ad castra. quem ut adesse tumultuose nuntii | 4.1 |
| refugientes ex speculis stationibusque attulere, ad arma con- | |
| clamatum est. ut quisque arma ceperat, sine imperio, sine | 5.1 |
| signo, incompositi, inordinati in proelium ruunt. iam primi | |
| conseruerant manus, cum alii cateruatim currerent, alii | |
| nondum e castris exissent; tamen primo ipsa audacia | 6.1 |
| terruere hostem; deinde rari in confertos inlati, cum paucitas | |
| parum tuta esset, respicere alii alios et undique pulsi coire | |
| in orbem, et, dum corpora corporibus applicant armaque | 7.1 |
| armis iungunt, in artum compulsi, cum uix mouendis armis | |
| satis spatii esset, corona hostium cincti ad multum diei cae- | |
| duntur; exigua pars eruptione facta siluas ac montes petit. | 8.1 |
| parique terrore et castra sunt deserta et uniuersa gens postero | |
| die in deditionem uenit. | |
| nec diu in pacto mansit; nam subinde ab Carthagine | 9.1 |
| allatum est ut Hasdrubal primo quoque tempore in Italiam | |
| exercitum duceret, quae uolgata res per Hispaniam omnium | |
| ferme animos ad Romanos auertit. itaque Hasdrubal ex- | 10.1 |
| templo litteras Carthaginem mittit, indicans quanto fama | |
| profectionis suae damno fuisset: si uero inde pergeret, prius- | |
| quam Hiberum transiret Romanorum Hispaniam fore; nam | 11.1 |
| praeterquam quod nec praesidium nec ducem haberet quem | |
| relinqueret pro se, eos imperatores esse Romanos quibus uix | |
| aequis uiribus resisti possit. itaque si ulla Hispaniae cura | 12.1 |
| esset, successorem sibi cum ualido exercitu mitterent; cui | |
| si omnia prospere euenirent, non tamen otiosam prouinciam | |
| fore. |