reus ab se culpam in milites transferebat: eos ferociter 26.3.1.1
pugnam poscentes, productos in aciem non eo quo uolue-
rint, quia serum diei fuerit, sed postero die, et tempore et loco
aequo instructos, seu famam seu uim hostium non sustinuisse.
cum effuse omnes fugerent, se quoque turba ablatum, ut 2.1
Uarronem Cannensi pugna, ut multos alios imperatores. qui 3.1
autem solum se restantem prodesse rei publicae, nisi si mors
sua remedio publicis cladibus futura esset, potuisse? non 4.1
se inopia commeatus [non] in loca iniqua incaute deductum,
non agmine inexplorato euntem insidiis circumuentum: ui
aperta armis acie uictum. nec suorum animos nec hostium
in potestate habuisse: suum cuique ingenium audaciam aut 5
pauorem facere. bis est accusatus pecuniaque anquisitum. 5.1
tertio testibus datis cum, praeterquam quod omnibus pro-
bris onerabatur, iurati permulti dicerent fugae pauorisque
initium a praetore ortum, ab eo desertos milites cum haud 6.1
uanum timorem ducis crederent terga dedisse, tanta ira ac-
censa est ut capite anquirendum contio succlamaret. de eo 7.1
quoque nouum certamen ortum; nam cum bis pecunia an-
quisisset, tertio capitis se anquirere diceret, tribuni plebis 8.1
appellati collegae negarunt se in mora esse quo minus, quod
ei more maiorum permissum esset, seu legibus seu moribus
mallet, anquireret quoad uel capitis uel pecuniae iudicasset
priuato. tum Sempronius perduellionis se iudicare Cn. 9.1
Fuluio dixit, diemque comitiis ab C. Calpurnio praetore
urbano petit. inde alia spes ab reo temptata est, si adesse 10.1
in iudicio Q. Fuluius frater posset, florens tum et fama rerum
gestarum et propinqua spe Capuae potiundae. id cum per 11.1
litteras miserabiliter pro fratris capite scriptas petisset Ful-
uius negassentque patres e re publica esse abscedi a Capua,
postquam dies comitiorum aderat, Cn. Fuluius exsulatum 12.1
Tarquinios abiit. id ei iustum exsilium esse sciuit plebs.