inter haec Hispaniae populi nec qui post cladem acceptam
|
26.18.1.1
|
defecerant redibant ad Romanos, nec ulli noui deficiebant;
|
|
et Romae senatui populoque post receptam Capuam non
|
2.1
|
Italiae iam maior quam Hispaniae cura erat. et exercitum
|
|
augeri et imperatorem mitti placebat; nec tam quem mit-
|
3.1
|
terent satis constabat quam illud, ubi duo summi impera-
|
|
tores intra dies triginta cecidissent, qui in locum duorum
|
|
succederet extraordinaria cura deligendum esse. cum alii
|
4.1
|
alium nominarent, postremum eo decursum est ut procon-
|
|
suli creando in Hispaniam comitia haberentur; diemque
|
|
comitiis consules edixerunt. primo exspectauerant ut qui
|
5.1
|
se tanto imperio dignos crederent nomina profiterentur;
|
|
quae ut destituta exspectatio est, redintegratus luctus
|
|
acceptae cladis desideriumque imperatorum amissorum.
|
|
maesta itaque ciuitas prope inops consilii comitiorum die
|
6.1
|
tamen in campum descendit; atque in magistratus uersi
|
|
circumspectant ora principum aliorum alios intuentium fre-
|
|
muntque adeo perditas res desperatumque de re publica
|
|
esse ut nemo audeat in Hispaniam imperium accipere, cum
|
7.1
|
subito P. Cornelius <Publi filius eius> qui in Hispania
|
|
ceciderat, [filius] quattuor et uiginti ferme annos natus, pro-
|
|
fessus se petere, in superiore unde conspici posset loco
|
|
constitit. in quem postquam omnium ora conuersa sunt,
|
8.1
|
clamore ac fauore ominati extemplo sunt felix faustumque
|
|
imperium. iussi deinde inire suffragium ad unum omnes
|
9.1
|
non centuriae modo, sed etiam homines P. Scipioni imperium
|
|
esse in Hispania iusserunt. ceterum post rem actam ut iam
|
10.1
|
resederat impetus animorum ardorque, silentium subito
|
|
ortum et tacita cogitatio quidnam egissent; nonne fauor plus
|
|
ualuisset quam ratio. aetatis maxime paenitebat; quidam
|
11.1
|
fortunam etiam domus horrebant nomenque ex funestis
|
|
duabus familiis in eas prouincias ubi inter sepulcra patris
|
|
patruique res gerendae essent proficiscentis.
|
|