his senatus consultis perfectis sortiti prouincias consules.
|
26.29.1.1
|
Sicilia et classis Marcello, Italia cum bello aduersus Han-
|
|
nibalem Laeuino euenit. quae sors, uelut iterum captis
|
2.1
|
Syracusis, ita exanimauit Siculos, exspectatione sortis in
|
|
consulum conspectu stantes, ut comploratio eorum flebiles-
|
|
que uoces et extemplo oculos hominum conuerterint et
|
|
postmodo sermones praebuerint. circumibant enim sena-
|
3.1
|
torum <domos> cum ueste sordida, adfirmantes se non modo
|
|
suam quosque patriam, sed totam Siciliam relicturos si eo
|
|
Marcellus iterum cum imperio redisset. nullo suo merito
|
4.1
|
eum ante implacabilem in se fuisse: quid iratum quod Ro-
|
|
mam de se questum uenisse Siculos sciat facturum? obrui
|
|
Aetnae ignibus aut mergi freto satius illi insulae esse quam
|
|
uelut dedi noxae inimico. hae Siculorum querellae domos
|
5.1
|
primum nobilium circumlatae celebrataeque sermonibus,
|
|
quos partim misericordia Siculorum, partim inuidia Marcelli
|
|
excitabat, in senatum etiam peruenerunt. postulatum a
|
6.1
|
consulibus est ut de permutandis prouinciis senatum consu-
|
|
lerent. Marcellus si iam auditi ab senatu Siculi essent aliam
|
|
forsitan futuram fuisse sententiam suam dicere: nunc ne
|
7.1
|
quis timore frenari eos dicere posset quo minus de eo libere
|
|
querantur in cuius potestate mox futuri sint, si collegae nihil
|
|
intersit mutare se prouinciam paratum esse, deprecari sena-
|
8.1
|
tus praeiudicium; nam cum extra sortem collegae optionem
|
|
dari prouinciae iniquum fuerit, quanto maiorem iniuriam,
|
|
immo contumeliam esse, sortem suam ad eum transferri?
|
|
ita senatus cum quid placeret magis ostendisset quam de-
|
9.1
|
creuisset, dimittitur. inter ipsos consules permutatio pro-
|
|
uinciarum rapiente fato Marcellum ad Hannibalem facta
|
|
est, ut ex quo primus post <aduersissimas haud> aduersae
|
10.1
|
pugnae gloriam ceperat, in eius laudem postremus Romano-
|
|
rum imperatorum prosperis tum maxime bellicis rebus caderet.
|
|