his senatus consultis perfectis sortiti prouincias consules. 26.29.1.1
Sicilia et classis Marcello, Italia cum bello aduersus Han-
nibalem Laeuino euenit. quae sors, uelut iterum captis 2.1
Syracusis, ita exanimauit Siculos, exspectatione sortis in
consulum conspectu stantes, ut comploratio eorum flebiles-
que uoces et extemplo oculos hominum conuerterint et
postmodo sermones praebuerint. circumibant enim sena- 3.1
torum <domos> cum ueste sordida, adfirmantes se non modo
suam quosque patriam, sed totam Siciliam relicturos si eo
Marcellus iterum cum imperio redisset. nullo suo merito 4.1
eum ante implacabilem in se fuisse: quid iratum quod Ro-
mam de se questum uenisse Siculos sciat facturum? obrui
Aetnae ignibus aut mergi freto satius illi insulae esse quam
uelut dedi noxae inimico. hae Siculorum querellae domos 5.1
primum nobilium circumlatae celebrataeque sermonibus,
quos partim misericordia Siculorum, partim inuidia Marcelli
excitabat, in senatum etiam peruenerunt. postulatum a 6.1
consulibus est ut de permutandis prouinciis senatum consu-
lerent. Marcellus si iam auditi ab senatu Siculi essent aliam
forsitan futuram fuisse sententiam suam dicere: nunc ne 7.1
quis timore frenari eos dicere posset quo minus de eo libere
querantur in cuius potestate mox futuri sint, si collegae nihil
intersit mutare se prouinciam paratum esse, deprecari sena- 8.1
tus praeiudicium; nam cum extra sortem collegae optionem
dari prouinciae iniquum fuerit, quanto maiorem iniuriam,
immo contumeliam esse, sortem suam ad eum transferri?
ita senatus cum quid placeret magis ostendisset quam de- 9.1
creuisset, dimittitur. inter ipsos consules permutatio pro-
uinciarum rapiente fato Marcellum ad Hannibalem facta
est, ut ex quo primus post <aduersissimas haud> aduersae 10.1
pugnae gloriam ceperat, in eius laudem postremus Romano-
rum imperatorum prosperis tum maxime bellicis rebus caderet.