| fusis Auruncis, uictor tot intra paucos dies bellis Roma- | 2.27.1.1 |
| nus promissa consulis fidemque senatus exspectabat, cum | |
| Appius et insita superbia animo et ut collegae uanam face- | |
| ret fidem, quam asperrime poterat ius de creditis pecuniis | |
| dicere. deinceps et qui ante nexi fuerant creditoribus | 5 |
| tradebantur et nectebantur alii. quod ubi cui militi inci- | 2.1 |
| derat, collegam appellabat. concursus ad Seruilium fiebat; | |
| illius promissa iactabant; illi exprobrabant sua quisque belli | |
| merita cicatricesque acceptas. postulabant ut [aut] referret | |
| ad senatum, [aut] ut auxilio esset consul ciuibus suis, impe- | 5 |
| rator militibus. mouebant consulem haec, sed tergiuersari | 3.1 |
| res cogebat; adeo in alteram causam non collega solum | |
| praeceps erat sed omnis factio nobilium. ita medium se | |
| gerendo nec plebis uitauit odium nec apud patres gratiam | |
| iniit. patres mollem consulem et ambitiosum rati, plebes | 4.1 |
| fallacem, breuique apparuit aequasse eum Appi odium. | |
| certamen consulibus inciderat, uter dedicaret Mercuri | 5.1 |
| aedem. senatus a se rem ad populum reiecit: utri eorum | |
| dedicatio iussu populi data esset, eum praeesse annonae, | |
| mercatorum collegium instituere, sollemnia pro pontifice | |
| iussit suscipere. populus dedicationem aedis dat M. Lae- | 6.1 |
| torio, primi pili centurioni, quod facile appareret non tam | |
| ad honorem eius cui curatio altior fastigio suo data esset | |
| factum quam ad consulum ignominiam. saeuire inde uti- | 7.1 |
| que consulum alter patresque; sed plebi creuerant animi | |
| et longe alia quam primo instituerant uia grassabantur. | |
| desperato enim consulum senatusque auxilio, cum in ius | 8.1 |
| duci debitorem uidissent, undique conuolabant. neque | |
| decretum exaudiri consulis prae strepitu et clamore poterat, | |
| neque cum decresset quisquam obtemperabat. ui age- | 9.1 |
| batur, metusque omnis et periculum, cum in conspectu | |
| consulis singuli a pluribus uiolarentur, in creditores a | |
| debitoribus uerterant. super haec timor incessit Sabini | 10.1 |
| belli; dilectuque decreto nemo nomen dedit, furente Ap- | |
| pio et insectante ambitionem collegae, qui populari silentio | |
| rem publicam proderet et ad id quod de credita pecunia ius | |
| non dixisset, adiceret ut ne dilectum quidem ex senatus | 5 |
| consulto haberet; non esse tamen desertam omnino rem | 11.1 |
| publicam neque proiectum consulare imperium; se unum | |
| et suae et patrum maiestatis uindicem fore. cum circum- | 12.1 |
| staret cotidiana multitudo licentia accensa, arripi unum | |
| insignem ducem seditionum iussit. ille cum a lictoribus | |
| iam traheretur prouocauit; nec cessisset prouocationi con- | |
| sul, quia non dubium erat populi iudicium, nisi aegre uicta | 5 |
| pertinacia foret consilio magis et auctoritate principum | |
| quam populi clamore; adeo supererant animi ad sustinen- | |
| dam inuidiam. crescere inde malum in dies, non clamo- | 13.1 |
| ribus modo apertis sed, quod multo perniciosius erat, | |
| secessione occultisque conloquiis. tandem inuisi plebi | |
| consules magistratu abeunt, Seruilius neutris, Appius patri- | |
| bus mire gratus. | 5 |