A. Uerginius inde et T. Uetusius consulatum ineunt.
|
2.28.1.1
|
tum uero plebs incerta quales habitura consules esset,
|
|
coetus nocturnos, pars Esquiliis, pars in Auentino facere,
|
|
ne in foro subitis trepidaret consiliis et omnia temere ac
|
|
fortuito ageret. eam rem consules rati, ut erat, perni-
|
2.1
|
ciosam ad patres deferunt, sed delatam consulere ordine
|
|
non licuit; adeo tumultuose excepta est clamoribus undi-
|
|
que et indignatione patrum, si quod imperio consulari
|
|
exsequendum esset, inuidiam eius consules ad senatum
|
5
|
reicerent: profecto si essent in re publica magistratus,
|
3.1
|
nullum futurum fuisse Romae nisi publicum concilium;
|
|
nunc in mille curias contionesque [cum alia in Esquiliis,
|
|
alia in Auentino fiant concilia] dispersam et dissipatam
|
|
esse rem publicam. unum hercule uirum—id enim plus
|
4.1
|
esse quam consulem—qualis Ap. Claudius fuerit, mo-
|
|
mento temporis discussurum illos coetus fuisse. correpti
|
5.1
|
consules cum, quid ergo se facere uellent—nihil enim
|
|
segnius molliusue quam patribus placeat acturos—percon-
|
|
tarentur, decernunt ut dilectum quam acerrimum habeant:
|
|
otio lasciuire plebem. dimisso senatu consules in tribunal
|
6.1
|
escendunt; citant nominatim iuniores. cum ad nomen
|
|
nemo responderet, circumfusa multitudo in contionis mo-
|
|
dum negare ultra decipi plebem posse; nunquam unum
|
7.1
|
militem habituros ni praestaretur fides publica; libertatem
|
|
unicuique prius reddendam esse quam arma danda, ut pro
|
|
patria ciuibusque, non pro dominis pugnent. consules
|
8.1
|
quid mandatum esset a senatu uidebant, sed eorum, qui
|
|
intra parietes curiae ferociter loquerentur, neminem adesse
|
|
inuidiae suae participem; et apparebat atrox cum plebe
|
|
certamen. prius itaque quam ultima experirentur senatum
|
9.1
|
iterum consulere placuit. tum uero ad sellas consulum
|
|
prope conuolare minimus quisque natu patrum, abdicare
|
|
consulatum iubentes et deponere imperium, ad quod tuen-
|
|
dum animus deesset.
|
5
|