tum Saguntinorum legatos in senatum introduxit. ex
|
28.39.1.1
|
eis maximus natu: 'etsi nihil ultra malorum est, patres
|
|
conscripti, quam quod passi sumus ut ad ultimum fidem
|
|
uobis praestaremus, tamen ea uestra merita imperatorumque
|
|
uestrorum erga nos fuerunt ut nos cladium nostrarum non
|
5
|
paeniteat. bellum propter nos suscepistis; susceptum
|
2.1
|
quartum decimum annum tam pertinaciter geritis ut saepe
|
|
ad ultimum discrimen et ipsi ueneritis et populum Cartha-
|
|
giniensem adduxeritis. cum in Italia tam atrox bellum et
|
3.1
|
Hannibalem hostem haberetis, consulem cum exercitu in
|
|
Hispaniam uelut ad conciliandas reliquias naufragii nostri
|
|
misistis. P. et Cn. Cornelii ex quo in prouinciam uenerunt
|
4.1
|
nullo tempore destiterunt quae nobis secunda quaeque
|
|
aduersa hostibus nostris essent facere. iam omnium pri-
|
5.1
|
mum oppidum nobis restituerunt; per omnem Hispaniam
|
|
ciues nostros uenum datos, dimissis qui conquirerent, ex ser-
|
|
uitute in libertatem restituerunt. cum iam prope esset ut
|
6.1
|
optabilem ex miserrima fortunam haberemus, P. et Cn. Cor-
|
|
nelii imperatores uestri luctuosius nobis prope quam uobis
|
|
perierunt.
|
|
'tum uero ad hoc retracti ex distantibus locis in sedem
|
7.1
|
antiquam uidebamur ut iterum periremus et alterum exci-
|
|
dium patriae uideremus—nec ad perniciem nostram Cartha-
|
8.1
|
giniensi utique aut duce aut exercitu opus esse: ab Turdulis
|
|
nos ueterrimis hostibus, qui prioris quoque excidii causa
|
|
nobis fuerant, exstingui posse—cum ex insperato repente
|
9.1
|
misistis nobis hunc P. Scipionem, quem fortunatissimi
|
|
omnium Saguntinorum uidemur quia consulem declaratum
|
|
uidemus ac uidisse nos ciuibus nostris renuntiaturi sumus,
|
|
spem, opem, salutem nostram; qui cum plurimas hostium
|
10.1
|
uestrorum cepisset in Hispania urbes, ubique ex captorum
|
|
numero excretos Saguntinos in patriam remisit; postremo
|
11.1
|
Turdetaniam, adeo infestam nobis ut illa gente incolumi
|
|
stare Saguntum non posset, ita bello adflixit ut non modo
|
|
nobis sed—absit uerbo inuidia—ne posteris quidem ti-
|
|
menda nostris esset. deletam urbem cernimus eorum
|
12.1
|
quorum in gratiam Saguntum deleuerat Hannibal; uectigal
|
|
ex agro eorum capimus quod nobis non fructu iucundius est
|
|
quam ultione. ob haec, quibus maiora nec sperare nec
|
13.1
|
optare ab dis immortalibus poteramus, gratias actum nos
|
|
decem legatos Saguntinus senatus populusque ad uos misit;
|
|
simul gratulatum quod ita res hos annos in Hispania atque
|
14.1
|
Italia gessistis ut Hispaniam non Hibero amne tenus sed
|
|
qua terrarum ultimas finit Oceanus domitam armis habeatis,
|
|
Italiae nisi quatenus uallum castrorum cingit nihil reliqueri-
|
|
tis Poeno. Ioui optimo maximo, praesidi Capitolinae arcis,
|
15.1
|
non grates tantum ob haec agere iussi sumus sed donum
|
|
hoc etiam, si uos permitteretis, coronam auream in Capito-
|
|
lium uictoriae ergo ferre. id uti permittatis quaesumus,
|
16.1
|
utique, si uobis ita uidetur, quae nobis imperatores uestri
|
|
commoda tribuerunt, ea rata atque perpetua auctoritate
|
|
uestra faciatis.'
|
|
senatus legatis Saguntinis respondit et dirutum et restitu-
|
17.1
|
tum Saguntum fidei socialis utrimque seruatae documentum
|
|
omnibus gentibus fore; suos imperatores recte et ordine et
|
18.1
|
ex uoluntate senatus fecisse quod Saguntum restituerint
|
|
ciuesque Saguntinos seruitio exemerint; quaeque alia eis
|
|
benigne fecerint, ea senatum ita uoluisse fieri; donum per-
|
|
mittere ut in Capitolio ponerent. locus inde lautiaque
|
19.1
|
legatis praeberi iussa et muneris ergo in singulos dari ne
|
|
minus dena milia aeris. legationes deinde ceterae in sena-
|
20.1
|
tum introductae auditaeque; et petentibus Saguntinis ut
|
21.1
|
quatenus tuto possent Italiam spectatum irent, duces dati
|
|
litteraeque per oppida missae ut Hispanos comiter accipe-
|
|
rent. tum de re publica, de exercitibus scribendis, de
|
22.1
|
prouinciis relatum.
|
|