cum oratione ad tempus parata Fabius, tum auctoritate 28.43.1.1
et inueteratae prudentiae fama magnam partem senatus et
seniores maxime <cum> mouisset, pluresque consilium senis
quam animum adulescentia ferocem laudarent, Scipio ita 2.1
locutus fertur: 'et ipse Q. Fabius principio orationis, patres
conscripti, commemorauit in sententia sua posse obtracta-
tionem suspectam esse; cuius ego rei non tam ipse ausim 3.1
tantum uirum insimulare quam ea suspicio, uitio orationis
an rei, haud sane purgata est. sic enim honores suos et 4.1
famam rerum gestarum extulit uerbis ad exstinguendum in-
uidiae crimen tamquam mihi ab infimo quoque periculum
sit ne mecum aemuletur, et non ab eo qui, quia super cete-
ros excellat, quo me quoque niti non dissimulo, me sibi 5
aequari nolit. sic senem se perfunctumque et me infra 5.1
aetatem filii etiam sui posuit tamquam non longius quam
quantum uitae humanae spatium est cupiditas gloriae ex-
tendatur maximaque pars eius in memoriam ac posteritatem
promineat. maximo cuique id accidere animo certum habeo 6.1
ut se non cum praesentibus modo sed cum omnis aeui claris
uiris comparent. equidem haud dissimulo me tuas, Q. Fabi, 7.1
laudes non adsequi solum uelle sed—bona uenia tua dixe-
rim—, si possim, etiam exsuperare. illud nec tibi in me nec 8.1
mihi in minoribus natu animi sit ut nolimus quemquam
nostri similem euadere ciuem; id enim non eorum modo
quibus inuiderimus sed rei publicae et paene omnis generis
humani detrimentum est. 5
'commemorauit quantum essem periculi aditurus si in 9.1
Africam traicerem, ut meam quoque, non solum rei publicae
et exercitus uicem uideretur sollicitus. unde haec repente 10.1
cura de me exorta? cum pater patruusque meus interfecti,
cum duo exercitus eorum prope occidione occisi essent, cum
amissae Hispaniae, cum quattuor exercitus Poenorum quat-
tuorque duces omnia metu armisque tenerent, cum quaesitus 11.1
ad id bellum imperator nemo se ostenderet praeter me,
nemo profiteri nomen ausus esset, cum mihi quattuor et
uiginti annos nato detulisset imperium populus Romanus,
quid ita tum nemo aetatem meam, uim hostium, difficultatem 12.1
belli, patris patruique recentem cladem commemorabat?
utrum maior aliqua nunc in Africa calamitas accepta est
quam tunc in Hispania erat? an maiores nunc sunt exer- 13.1
citus in Africa et duces plures melioresque quam tunc in
Hispania fuerunt? an aetas mea tunc maturior bello geren-
do fuit quam nunc est? an cum Carthaginiensi hoste in 14.1
Hispania quam in Africa bellum geri aptius est? facile est
post fusos fugatosque quattuor exercitus Punicos, post tot
urbes ui captas aut metu subactas in dicionem, post perdo- 15.1
mita omnia usque ad Oceanum, tot regulos, tot saeuas gentes,
post receptam totam Hispaniam ita ut uestigium belli nul-
lum reliquum sit, eleuare meas res gestas, tam hercule quam, 16.1
si uictor ex Africa redierim, ea ipsa eleuare quae nunc retin-
endi mei causa ut terribilia eadem uideantur uerbis extol-
luntur.
'negat aditum esse in Africam, negat ullos patere portus. 17.1
M. Atilium captum in Africa commemorat, tamquam M.
Atilius primo accessu ad Africam offenderit, neque recorda-
tur illi ipsi tam infelici imperatori patuisse tamen portus
Africae, et res egregie primo anno gessisse et quantum ad 5
Carthaginienses duces attinet inuictum ad ultimum perman-
sisse. nihil igitur me isto exemplo terrueris. si hoc bello 18.1
non priore, si nuper et non annis ante quadraginta ista ita
clades accepta foret, qui ego minus in Africam Regulo capto
quam Scipionibus occisis in Hispaniam traicerem? nec 19.1
felicius Xanthippum Lacedaemonium Carthagini quam me
patriae meae sinerem natum esse, cresceretque mihi ex eo
ipso fiducia quod possit in hominis unius uirtute tantum
momenti esse. at etiam Athenienses audiendi sunt temere 20.1
in Siciliam omisso domi bello transgressi. cur ergo, quo- 21.1
niam Graecas fabulas enarrare uacat, non Agathoclem potius,
Syracusanum regem, cum diu Sicilia Punico bello ureretur,
transgressum in hanc eandem Africam auertisse eo bellum
unde uenerat refers? 5