| imperatores ad id bellum de omnium populorum senten- | 2.39.1.1 |
| tia lecti Attius Tullius et Cn. Marcius, exsul Romanus, in | |
| quo aliquanto plus spei repositum. quam spem nequaquam | 2.1 |
| fefellit, ut facile appareret ducibus ualidiorem quam exercitu | |
| rem Romanam esse. Circeios profectus primum colonos | |
| inde Romanos expulit liberamque eam urbem Uolscis tradi- | |
| dit; Satricum, Longulam, Poluscam, Coriolos, nouella haec | 3.1 |
| Romanis oppida ademit; inde Lauinium recepit; inde in | |
| Latinam uiam transuersis tramitibus transgressus, tunc dein- | 4.1 |
| ceps Corbionem, Ueteliam, Trebium, Labicos, Pedum cepit. | |
| postremum ad urbem a Pedo ducit, et ad fossas Cluilias | 5.1 |
| quinque ab urbe milia passuum castris positis, populatur | |
| inde agrum Romanum, custodibus inter populatores missis | |
| qui patriciorum agros intactos seruarent, siue infensus plebi | 6.1 |
| magis, siue ut discordia inde inter patres plebemque oreretur. | |
| quae profecto orta esset—adeo tribuni iam ferocem per se | 7.1 |
| plebem criminando in primores ciuitatis instigabant—; sed | |
| externus timor, maximum concordiae uinculum, quamuis | |
| suspectos infensosque inter se iungebat animos. id modo | 8.1 |
| non conueniebat quod senatus consulesque nusquam alibi | |
| spem quam in armis ponebant, plebes omnia quam bellum | |
| malebat. Sp. Nautius iam et Sex. Furius consules erant. | 9.1 |
| eos recensentes legiones, praesidia per muros aliaque in | |
| quibus stationes uigiliasque esse placuerat loca distribuentes, | |
| multitudo ingens pacem poscentium primum seditioso cla- | |
| more conterruit, deinde uocare senatum, referre de legatis | 5 |
| ad Cn. Marcium mittendis coegit. acceperunt relationem | 10.1 |
| patres, postquam apparuit labare plebis animos; missique | |
| de pace ad Marcium oratores atrox responsum rettulerunt: | |
| si Uolscis ager redderetur, posse agi de pace: si praeda | 11.1 |
| belli per otium frui uelint, memorem se et ciuium iniuriae | |
| et hospitum beneficii adnisurum, ut appareat exsilio sibi | |
| inritatos, non fractos animos esse. iterum deinde iidem | 12.1 |
| missi non recipiuntur in castra. sacerdotes quoque suis | |
| insignibus uelatos isse supplices ad castra hostium traditum | |
| est; nihilo magis quam legatos flexisse animum. |