| IXa | |
| O numquam pro re satis indignande Cupido, | 2.9a.1 |
| o in corde meo desidiose puer— | |
| quid me, qui miles numquam tua signa reliqui, | |
| laedis, et in castris vulneror ipse meis? | |
| cur tua fax urit, figit tuus arcus amicos? | 5 |
| gloria pugnantes vincere maior erat. | |
| Quid? non Haemonius, quem cuspide perculit, heros | |
| confossum medica postmodo iuvit ope? | |
| venator sequitur fugientia; capta relinquit | |
| semper et inventis ulteriora petit. | 10 |
| nos tua sentimus, populus tibi deditus, arma; | |
| pigra reluctanti cessat in hoste manus. | |
| quid iuvat in nudis hamata retundere tela | |
| ossibus? ossa mihi nuda relinquit amor. | |
| tot sine amore viri, tot sunt sine amore puellae!— | 15 |
| hinc tibi cum magna laude triumphus eat. | |
| Roma, nisi inmensum vires promosset in orbem, | |
| stramineis esset nunc quoque tecta casis. | |
| Fessus in acceptos miles deducitur agros; | |
| mittitur in saltus carcere liber equus; | 20 |
| longaque subductam celant navalia pinum, | |
| tutaque deposito poscitur ense rudis. | |
| me quoque, qui totiens merui sub amore puellae, | |
| defunctum placide vivere tempus erat. |