| XII | |
| Ite triumphales circum mea tempora laurus! | 2.12.1 |
| vicimus: in nostro est, ecce, Corinna sinu, | |
| quam vir, quam custos, quam ianua firma, tot hostes, | |
| servabant, nequa posset ab arte capi! | |
| haec est praecipuo victoria digna triumpho, | 5 |
| in qua, quaecumque est, sanguine praeda caret. | |
| non humiles muri, non parvis oppida fossis | |
| cincta, sed est ductu capta puella meo! | |
| Pergama cum caderent bello superata bilustri, | |
| ex tot in Atridis pars quota laudis erat? | 10 |
| at mea seposita est et ab omni milite dissors | |
| gloria, nec titulum muneris alter habet. | |
| me duce ad hanc voti finem, me milite veni; | |
| ipse eques, ipse pedes, signifer ipse fui. | |
| nec casum fortuna meis inmiscuit actis— | 15 |
| huc ades, o cura parte Triumphe mea! | |
| Nec belli est nova causa mei. nisi rapta fuisset | |
| Tyndaris, Europae pax Asiaeque foret. | |
| femina silvestris Lapithas populumque biformem | |
| turpiter adposito vertit in arma mero; | 20 |
| femina Troianos iterum nova bella movere | |
| inpulit in regno, iuste Latine, tuo; | |
| femina Romanis etiamnunc urbe recenti | |
| inmisit soceros armaque saeva dedit. | |
| Vidi ego pro nivea pugnantes coniuge tauros; | 25 |
| spectatrix animos ipsa iuvenca dabat. | |
| me quoque, qui multos, sed me sine caede, Cupido | |
| iussit militiae signa movere suae. |