| LIBER TERTIUS | |
| I | |
| Stat vetus et multos incaedua silva per annos; | 3.1.1 |
| credibile est illi numen inesse loco. | |
| fons sacer in medio speluncaque pumice pendens, | |
| et latere ex omni dulce queruntur aves. | |
| Hic ego dum spatior tectus nemoralibus umbris— | 5 |
| quod mea, quaerebam, Musa moveret opus— | |
| venit odoratos Elegia nexa capillos, | |
| et, puto, pes illi longior alter erat. | |
| forma decens, vestis tenuissima, vultus amantis, | |
| et pedibus vitium causa decoris erat. | 10 |
| venit et ingenti violenta Tragoedia passu: | |
| fronte comae torva, palla iacebat humi; | |
| laeva manus sceptrum late regale movebat, | |
| Lydius alta pedum vincla cothurnus erat. | |
| Et prior 'ecquis erit,' dixit, 'tibi finis amandi, | 15 |
| O argumenti lente poeta tui? | |
| nequitiam vinosa tuam convivia narrant, | |
| narrant in multas conpita secta vias. | |
| saepe aliquis digito vatem designat euntem, | |
| atque ait "hic, hic est, quem ferus urit Amor!" | 20 |
| fabula, nec sentis, tota iactaris in urbe, | |
| dum tua praeterito facta pudore refers. | |
| tempus erat, thyrso pulsum graviore moveri; | |
| cessatum satis est—incipe maius opus! | |
| materia premis ingenium. cane facta virorum. | 25 |
| "haec animo," dices, "area facta meo est!" | |
| quod tenerae cantent, lusit tua Musa, puellae, | |
| primaque per numeros acta iuventa suos. | |
| nunc habeam per te Romana Tragoedia nomen! | |
| inplebit leges spiritus iste meas.' | 30 |
| Hactenus, et movit pictis innixa cothurnis | |
| densum caesarie terque quaterque caput. | |
| altera, si memini, limis subrisit ocellis— | |
| fallor, an in dextra myrtea virga fuit? | |
| 'Quid gravibus verbis, animosa Tragoedia,' dixit, | 35 |
| 'me premis? an numquam non gravis esse potes? | |
| inparibus tamen es numeris dignata moveri; | |
| in me pugnasti versibus usa meis. | |
| non ego contulerim sublimia carmina nostris; | |
| obruit exiguas regia vestra fores. | 40 |
| sum levis, et mecum levis est, mea cura, Cupido; | |
| non sum materia fortior ipsa mea. | |
| rustica sit sine me lascivi mater Amoris; | |
| huic ego proveni lena comesque deae. | |
| quam tu non poteris duro reserare cothurno, | 45 |
| haec est blanditiis ianua laxa meis; | |
| et tamen emerui plus quam tu posse, ferendo | |
| multa supercilio non patienda tuo. | |
| per me decepto didicit custode Corinna | |
| liminis adstricti sollicitare fidem, | 50 |
| delabique toro tunica velata soluta | |
| atque inpercussos nocte movere pedes. | |
| a quotiens foribus duris infixa pependi, | |
| non verita a populo praetereunte legi! | |
| quin ego me memini, dum custos saevus abiret, | 55 |
| ancillae miseram delituisse sinu. | |
| quid, cum me munus natali mittis, at illa | |
| rumpit et adposita barbara mersat aqua? | |
| prima tuae movi felicia semina mentis; | |
| munus habes, quod te iam petit ista, meum.' | 60 |
| Desierat. coepi: 'per vos utramque rogamus, | |
| in vacuas aures verba timentis eant. | |
| altera me sceptro decoras altoque cothurno; | |
| iam nunc contacto magnus in ore sonus. | |
| altera das nostro victurum nomen amori— | 65 |
| ergo ades et longis versibus adde brevis! | |
| exiguum vati concede, Tragoedia, tempus! | |
| tu labor aeternus; quod petit illa, breve est.' | |
| Mota dedit veniam—teneri properentur Amores, | |
| dum vacat; a tergo grandius urguet opus! | 70 |