| IX | |
| Memnona si mater, mater ploravit Achillem, | 3.9.1 |
| et tangunt magnas tristia fata deas, | |
| flebilis indignos, Elegia, solve capillos! | |
| a, nimis ex vero nunc tibi nomen erit!— | |
| ille tui vates operis, tua fama, Tibullus | 5 |
| ardet in extructo, corpus inane, rogo. | |
| ecce, puer Veneris fert eversamque pharetram | |
| et fractos arcus et sine luce facem; | |
| adspice, demissis ut eat miserabilis alis | |
| pectoraque infesta tundat aperta manu! | 10 |
| excipiunt lacrimas sparsi per colla capilli, | |
| oraque singultu concutiente sonant. | |
| fratris in Aeneae sic illum funere dicunt | |
| egressum tectis, pulcher Iule, tuis; | |
| nec minus est confusa Venus moriente Tibullo, | 15 |
| quam iuveni rupit cum ferus inguen aper. | |
| at sacri vates et divum cura vocamur; | |
| sunt etiam qui nos numen habere putent. | |
| Scilicet omne sacrum mors inportuna profanat, | |
| omnibus obscuras inicit illa manus! | 20 |
| quid pater Ismario, quid mater profuit Orpheo? | |
| carmine quid victas obstipuisse feras? | |
| et Linon in silvis idem pater 'aelinon!' altis | |
| dicitur invita concinuisse lyra. | |
| adice Maeoniden, a quo ceu fonte perenni | 25 |
| vatum Pieriis ora rigantur aquis— | |
| hunc quoque summa dies nigro submersit Averno. | |
| defugiunt avidos carmina sola rogos; | |
| durant, vatis opus, Troiani fama laboris | |
| tardaque nocturno tela retexta dolo. | 30 |
| sic Nemesis longum, sic Delia nomen habebunt, | |
| altera cura recens, altera primus amor. | |
| Quid vos sacra iuvant? quid nunc Aegyptia prosunt | |
| sistra? quid in vacuo secubuisse toro? | |
| cum rapiunt mala fata bonos—ignoscite fasso!— | 35 |
| sollicitor nullos esse putare deos. | |
| vive pius—moriere; pius cole sacra—colentem | |
| mors gravis a templis in cava busta trahet; | |
| carminibus confide bonis—iacet, ecce, Tibullus: | |
| vix manet e toto, parva quod urna capit! | 40 |
| tene, sacer vates, flammae rapuere rogales | |
| pectoribus pasci nec timuere tuis? | |
| aurea sanctorum potuissent templa deorum | |
| urere, quae tantum sustinuere nefas! | |
| avertit vultus, Erycis quae possidet arces; | 45 |
| sunt quoque, qui lacrimas continuisse negant. | |
| Sed tamen hoc melius, quam si Phaeacia tellus | |
| ignotum vili supposuisset humo. | |
| hinc certe madidos fugientis pressit ocellos | |
| mater et in cineres ultima dona tulit; | 50 |
| hinc soror in partem misera cum matre doloris | |
| venit inornatas dilaniata comas, | |
| cumque tuis sua iunxerunt Nemesisque priorque | |
| oscula nec solos destituere rogos. | |
| Delia discedens 'felicius' inquit 'amata | 55 |
| sum tibi; vixisti, dum tuus ignis eram.' | |
| cui Nemesis 'quid' ait 'tibi sunt mea damna dolori? | |
| me tenuit moriens deficiente manu.' | |
| Si tamen e nobis aliquid nisi nomen et umbra | |
| restat, in Elysia valle Tibullus erit. | 60 |
| obvius huic venias hedera iuvenalia cinctus | |
| tempora cum Calvo, docte Catulle, tuo; | |
| tu quoque, si falsum est temerati crimen amici, | |
| sanguinis atque animae prodige Galle tuae. | |
| his comes umbra tua est; siqua est modo corporis umbra, | 65 |
| auxisti numeros, culte Tibulle, pios. | |
| ossa quieta, precor, tuta requiescite in urna, | |
| et sit humus cineri non onerosa tuo! |