| Cetera diversis tellus animalia formis | 1.416 |
| sponte sua peperit, postquam vetus umor ab igne | |
| percaluit solis, caenumque udaeque paludes | |
| intumuere aestu, fecundaque semina rerum | |
| vivaci nutrita solo ceu matris in alvo | 420 |
| creverunt faciemque aliquam cepere morando. | |
| sic ubi deseruit madidos septemfluus agros | |
| Nilus et antiquo sua flumina reddidit alveo | |
| aetherioque recens exarsit sidere limus, | |
| plurima cultores versis animalia glaebis | 425 |
| inveniunt et in his quaedam modo coepta per ipsum | |
| nascendi spatium, quaedam inperfecta suisque | |
| trunca vident numeris, et eodem in corpore saepe | |
| altera pars vivit, rudis est pars altera tellus. | |
| quippe ubi temperiem sumpsere umorque calorque, | 430 |
| concipiunt, et ab his oriuntur cuncta duobus, | |
| cumque sit ignis aquae pugnax, vapor umidus omnes | |
| res creat, et discors concordia fetibus apta est. | |
| ergo ubi diluvio tellus lutulenta recenti | |
| solibus aetheriis altoque recanduit aestu, | 435 |
| edidit innumeras species; partimque figuras | |
| rettulit antiquas, partim nova monstra creavit. | |
| Illa quidem nollet, sed te quoque, maxime Python, | |
| tum genuit, populisque novis, incognita serpens, | |
| terror eras: tantum spatii de monte tenebas. | 440 |
| hunc deus arcitenens, numquam letalibus armis | |
| ante nisi in dammis capreisque fugacibus usus, | |
| mille gravem telis exhausta paene pharetra | |
| perdidit effuso per vulnera nigra veneno. | |
| neve operis famam posset delere vetustas, | 445 |
| instituit sacros celebri certamine ludos, | |
| Pythia de domitae serpentis nomine dictos. | |
| hic iuvenum quicumque manu pedibusve rotave | |
| vicerat, aesculeae capiebat frondis honorem. | |
| nondum laurus erat, longoque decentia crine | 450 |
| tempora cingebat de qualibet arbore Phoebus. |