| Mota dea est sortemque dedit: 'discedite templo | 1.381 |
| et velate caput cinctasque resolvite vestes | |
| ossaque post tergum magnae iactate parentis!' | |
| obstupuere diu: rumpitque silentia voce | |
| Pyrrha prior iussisque deae parere recusat, | 385 |
| detque sibi veniam pavido rogat ore pavetque | |
| laedere iactatis maternas ossibus umbras. | |
| interea repetunt caecis obscura latebris | |
| verba datae sortis secum inter seque volutant. | |
| inde Promethides placidis Epimethida dictis | 390 |
| mulcet et 'aut fallax' ait 'est sollertia nobis, | |
| aut (pia sunt nullumque nefas oracula suadent!) | |
| magna parens terra est: lapides in corpore terrae | |
| ossa reor dici; iacere hos post terga iubemur.' | |
| Coniugis augurio quamquam Titania mota est, | 395 |
| spes tamen in dubio est: adeo caelestibus ambo | |
| diffidunt monitis; sed quid temptare nocebit? | |
| descendunt: velantque caput tunicasque recingunt | |
| et iussos lapides sua post vestigia mittunt. | |
| saxa (quis hoc credat, nisi sit pro teste vetustas?) | 400 |
| ponere duritiem coepere suumque rigorem | |
| mollirique mora mollitaque ducere formam. | |
| mox ubi creverunt naturaque mitior illis | |
| contigit, ut quaedam, sic non manifesta videri | |
| forma potest hominis, sed uti de marmore coepta | 405 |
| non exacta satis rudibusque simillima signis, | |
| quae tamen ex illis aliquo pars umida suco | |
| et terrena fuit, versa est in corporis usum; | |
| quod solidum est flectique nequit, mutatur in ossa, | |
| quae modo vena fuit, sub eodem nomine mansit, | 410 |
| inque brevi spatio superorum numine saxa | |
| missa viri manibus faciem traxere virorum | |
| et de femineo reparata est femina iactu. | |
| inde genus durum sumus experiensque laborum | |
| et documenta damus qua simus origine nati. | 415 |