| Et iam nona dies curru pennisque draconum | 7.234 |
| nonaque nox omnes lustrantem viderat agros, | 235 |
| cum rediit; neque erant tacti nisi odore dracones, | |
| et tamen annosae pellem posuere senectae. | |
| constitit adveniens citra limenque foresque | |
| et tantum caelo tegitur refugitque viriles | |
| contactus, statuitque aras de caespite binas, | 240 |
| dexteriore Hecates, ast laeva parte Iuventae. | |
| has ubi verbenis silvaque incinxit agresti, | |
| haud procul egesta scrobibus tellure duabus | |
| sacra facit cultrosque in guttura velleris atri | |
| conicit et patulas perfundit sanguine fossas; | 245 |
| tum super invergens liquidi carchesia mellis | |
| alteraque invergens tepidi carchesia lactis, | |
| verba simul fudit terrenaque numina civit | |
| umbrarumque rogat rapta cum coniuge regem, | |
| ne properent artus anima fraudare senili. | 250 |
| Quos ubi placavit precibusque et murmure longo, | |
| Aesonis effetum proferri corpus ad auras | |
| iussit et in plenos resolutum carmine somnos | |
| exanimi similem stratis porrexit in herbis. | |
| hinc procul Aesoniden, procul hinc iubet ire ministros | 255 |
| et monet arcanis oculos removere profanos. | |
| diffugiunt iussi; passis Medea capillis | |
| bacchantum ritu flagrantis circuit aras | |
| multifidasque faces in fossa sanguinis atra | |
| tinguit et infectas geminis accendit in aris | 260 |
| terque senem flamma, ter aqua, ter sulphure lustrat. | |
| Interea validum posito medicamen aeno | |
| fervet et exsultat spumisque tumentibus albet. | |
| illic Haemonia radices valle resectas | |
| seminaque floresque et sucos incoquit atros; | 265 |
| adicit extremo lapides Oriente petitos | |
| et quas Oceani refluum mare lavit harenas; | |
| addit et exceptas luna pernocte pruinas | |
| et strigis infamis ipsis cum carnibus alas | |
| inque virum soliti vultus mutare ferinos | 270 |
| ambigui prosecta lupi; nec defuit illis | |
| squamea Cinyphii tenuis membrana chelydri | |
| vivacisque iecur cervi; quibus insuper addit | |
| ova caputque novem cornicis saecula passae. | |
| his et mille aliis postquam sine nomine rebus | 275 |
| propositum instruxit mortali barbara maius, | |
| arenti ramo iampridem mitis olivae | |
| omnia confudit summisque inmiscuit ima. | |
| ecce vetus calido versatus stipes aeno | |
| fit viridis primo nec longo tempore frondes | 280 |
| induit et subito gravidis oneratur olivis: | |
| at quacumque cavo spumas eiecit aeno | |
| ignis et in terram guttae cecidere calentes, | |
| vernat humus, floresque et mollia pabula surgunt. | |
| quae simul ac vidit, stricto Medea recludit | 285 |
| ense senis iugulum veteremque exire cruorem | |
| passa replet sucis; quos postquam conbibit Aeson | |
| aut ore acceptos aut vulnere, barba comaeque | |
| canitie posita nigrum rapuere colorem, | |
| pulsa fugit macies, abeunt pallorque situsque, | 290 |
| adiectoque cavae supplentur corpore rugae, | |
| membraque luxuriant: Aeson miratur et olim | |
| ante quater denos hunc se reminiscitur annos. |