| Interea Theseus sociati parte laboris | 8.547 |
| functus Erectheas Tritonidos ibat ad arces. | |
| clausit iter fecitque moras Achelous eunti | |
| imbre tumens: 'succede meis,' ait 'inclite, tectis, | 550 |
| Cecropide, nec te committe rapacibus undis: | |
| ferre trabes solidas obliquaque volvere magno | |
| murmure saxa solent. vidi contermina ripae | |
| cum gregibus stabula alta trahi; nec fortibus illic | |
| profuit armentis nec equis velocibus esse. | 555 |
| multa quoque hic torrens nivibus de monte solutis | |
| corpora turbineo iuvenalia vertice mersit. | |
| tutior est requies, solito dum flumina currant | |
| limite, dum tenues capiat suus alveus undas.' | |
| adnuit Aegides 'utar,' que 'Acheloe, domoque | 560 |
| consilioque tuo' respondit; et usus utroque est. | |
| pumice multicavo nec levibus atria tophis | |
| structa subit: molli tellus erat umida musco, | |
| summa lacunabant alterno murice conchae. | |
| iamque duas lucis partes Hyperione menso | 565 |
| discubuere toris Theseus comitesque laborum, | |
| hac Ixionides, illa Troezenius heros | |
| parte Lelex, raris iam sparsus tempora canis, | |
| quosque alios parili fuerat dignatus honore | |
| Amnis Acarnanum, laetissimus hospite tanto. | 570 |
| protinus adpositas nudae vestigia nymphae | |
| instruxere epulis mensas dapibusque remotis | |
| in gemma posuere merum. tum maximus heros, | |
| aequora prospiciens oculis subiecta, 'quis' inquit | |
| 'ille locus?' (digitoque ostendit) 'et insula nomen | 575 |
| quod gerit illa, doce, quamquam non una videtur!' | |
| Amnis ad haec 'non est' inquit 'quod cernitis unum: | |
| quinque iacent terrae; spatium discrimina fallit. | |
| quoque minus spretae factum mirere Dianae, | |
| naides hae fuerant, quae cum bis quinque iuvencos | 580 |
| mactassent rurisque deos ad sacra vocassent, | |
| inmemores nostri festas duxere choreas. | |
| intumui, quantusque feror, cum plurimus umquam, | |
| tantus eram, pariterque animis inmanis et undis | |
| a silvis silvas et ab arvis arva revelli | 585 |
| cumque loco nymphas, memores tum denique nostri, | |
| in freta provolvi. fluctus nosterque marisque | |
| continuam diduxit humum partesque resolvit | |
| in totidem, mediis quot cernis Echinadas undis. | |
| ut tamen ipse vides, procul, en procul una recessit | 590 |
| insula, grata mihi; Perimelen navita dicit: | |
| huic ego virgineum dilectae nomen ademi; | |
| quod pater Hippodamas aegre tulit inque profundum | |
| propulit e scopulo periturae corpora natae. | |
| excepi nantemque ferens "o proxima mundi | 595 |
| regna vagae" dixi "sortite, Tridentifer, undae, | |
| adfer opem, mersaeque, precor, feritate paterna | 601 |
| da, Neptune, locum, vel sit locus ipsa licebit!" | |
| dum loquor, amplexa est artus nova terra natantes | 609 |
| et gravis increvit mutatis insula membris.' | 610 |