Sensit Atlas pondus. neque adhuc Stheneleïus iras
|
9.273
|
solverat Eurystheus, odiumque in prole paternum
|
|
exercebat atrox. at longis anxia curis
|
275
|
Argolis Alcmene, questus ubi ponat aniles,
|
|
cui referat nati testatos orbe labores,
|
|
cuive suos casus, Iolen habet. Herculis illam
|
|
imperiis thalamoque animoque receperat Hyllus,
|
|
inpleratque uterum generoso semine; cui sic
|
280
|
incipit Alcmene: 'faveant tibi numina saltem,
|
|
conripiantque moras tum cum matura vocabis
|
|
praepositam timidis parientibus Ilithyiam,
|
|
quam mihi difficilem Iunonis gratia fecit.
|
|
namque laboriferi cum iam natalis adesset
|
285
|
Herculis et decimum premeretur sidere signum,
|
|
tendebat gravitas uterum mihi, quodque ferebam,
|
|
tantum erat, ut posses auctorem dicere tecti
|
|
ponderis esse Iovem. nec iam tolerare labores
|
|
ulterius poteram. quin nunc quoque frigidus artus,
|
290
|
dum loquor, horror habet, parsque est meminisse doloris.
|
|
septem ego per noctes, totidem cruciata diebus,
|
|
fessa malis, tendensque ad caelum bracchia, magno
|
|
Lucinam Nixosque pares clamore vocabam.
|
|
illa quidem venit, sed praecorrupta, meumque
|
295
|
quae donare caput Iunoni vellet iniquae.
|
|
utque meos audit gemitus, subsedit in illa
|
|
ante fores ara, dextroque a poplite laevum
|
|
pressa genu et digitis inter se pectine iunctis
|
|
sustinuit partus. tacita quoque carmina voce
|
300
|
dixit, et inceptos tenuerunt carmina partus.
|
|
nitor, et ingrato facio convicia demens
|
|
vana Iovi, cupioque mori, moturaque duros
|
|
verba queror silices. matres Cadmeïdes adsunt,
|
|
votaque suscipiunt, exhortanturque dolentem.
|
305
|
una ministrarum, media de plebe, Galanthis,
|
|
flava comas, aderat, faciendis strenua iussis,
|
|
officiis dilecta suis. ea sensit iniqua
|
|
nescio quid Iunone geri, dumque exit et intrat
|
|
saepe fores, divam residentem vidit in ara
|
310
|
bracchiaque in genibus digitis conexa tenentem,
|
|
et "quaecumque es," ait "dominae gratare. levata est
|
|
Argolis Alcmene, potiturque puerpera voto."
|
|
exsiluit, iunctasque manus pavefacta remisit
|
|
diva potens uteri: vinclis levor ipsa remissis.
|
315
|
numine decepto risisse Galanthida fama est.
|
|
ridentem prensamque ipsis dea saeva capillis
|
|
traxit, et e terra corpus relevare volentem
|
|
arcuit, inque pedes mutavit bracchia primos.
|
|
strenuitas antiqua manet; nec terga colorem
|
320
|
amisere suum: forma est diversa priori.
|
|
quae quia mendaci parientem iuverat ore,
|
|
ore parit nostrasque domos, ut et ante, frequentat.'
|
|