Dixit, et admonitu veteris commota ministrae
|
9.324
|
ingemuit. quam sic nurus est affata dolentem:
|
325
|
'te tamen, o genetrix, alienae sanguine nostro
|
|
rapta movet facies. quid si tibi mira sororis
|
|
fata meae referam? quamquam lacrimaeque dolorque
|
|
impediunt, prohibentque loqui. fuit unica matri—
|
|
me pater ex alia genuit—notissima forma
|
330
|
Oechalidum, Dryope. quam virginitate carentem
|
|
vimque dei passam Delphos Delonque tenentis
|
|
excipit Andraemon, et habetur coniuge felix.
|
|
est lacus, adclivis devexo margine formam
|
|
litoris efficiens, summum myrteta coronant.
|
335
|
venerat huc Dryope fatorum nescia, quoque
|
|
indignere magis, nymphis latura coronas,
|
|
inque sinu puerum, qui nondum impleverat annum,
|
|
dulce ferebat onus tepidique ope lactis alebat.
|
|
haut procul a stagno Tyrios imitata colores
|
340
|
in spem bacarum florebat aquatica lotos.
|
|
carpserat hinc Dryope, quos oblectamina nato
|
|
porrigeret, flores, et idem factura videbar—
|
|
namque aderam—vidi guttas e flore cruentas
|
|
decidere et tremulo ramos horrore moveri.
|
345
|
scilicet, ut referunt tardi nunc denique agrestes,
|
|
Lotis in hanc nymphe, fugiens obscena Priapi,
|
|
contulerat versos, servato nomine, vultus.
|
|
'Nescierat soror hoc. quae cum perterrita retro
|
|
ire et adoratis vellet discedere nymphis,
|
350
|
haeserunt radice pedes. convellere pugnat,
|
|
nec quicquam, nisi summa movet. subcrescit ab imo,
|
|
totaque paulatim lentus premit inguina cortex.
|
|
ut vidit, conata manu laniare capillos,
|
|
fronde manum implevit: frondes caput omne tenebant.
|
355
|
at puer Amphissos (namque hoc avus Eurytus illi
|
|
addiderat nomen) materna rigescere sentit
|
|
ubera; nec sequitur ducentem lacteus umor.
|
|
spectatrix aderam fati crudelis, opemque
|
|
non poteram tibi ferre, soror, quantumque valebam,
|
360
|
crescentem truncum ramosque amplexa morabar,
|
|
et, fateor, volui sub eodem cortice condi.
|
|