| LIBER X | |
| Inde per inmensum croceo velatus amictu | 10.1 |
| aethera digreditur Ciconumque Hymenaeus ad oras | |
| tendit et Orphea nequiquam voce vocatur. | |
| adfuit ille quidem, sed nec sollemnia verba | |
| nec laetos vultus nec felix attulit omen. | 5 |
| fax quoque, quam tenuit, lacrimoso stridula fumo | |
| usque fuit nullosque invenit motibus ignes. | |
| exitus auspicio gravior: nam nupta per herbas | |
| dum nova naiadum turba comitata vagatur, | |
| occidit in talum serpentis dente recepto. | 10 |
| quam satis ad superas postquam Rhodopeius auras | |
| deflevit vates, ne non temptaret et umbras, | |
| ad Styga Taenaria est ausus descendere porta | |
| perque leves populos simulacraque functa sepulcro | |
| Persephonen adiit inamoenaque regna tenentem | 15 |
| umbrarum dominum pulsisque ad carmina nervis | |
| sic ait: 'o positi sub terra numina mundi, | |
| in quem reccidimus, quicquid mortale creamur, | |
| si licet et falsi positis ambagibus oris | |
| vera loqui sinitis, non huc, ut opaca viderem | 20 |
| Tartara, descendi, nec uti villosa colubris | |
| terna Medusaei vincirem guttura monstri: | |
| causa viae est coniunx, in quam calcata venenum | |
| vipera diffudit crescentesque abstulit annos. | |
| posse pati volui nec me temptasse negabo: | 25 |
| vicit Amor. supera deus hic bene notus in ora est; | |
| an sit et hic, dubito: sed et hic tamen auguror esse, | |
| famaque si veteris non est mentita rapinae, | |
| vos quoque iunxit Amor. per ego haec loca plena timoris, | |
| per Chaos hoc ingens vastique silentia regni, | 30 |
| Eurydices, oro, properata retexite fata. | |
| omnia debemur vobis, paulumque morati | |
| serius aut citius sedem properamus ad unam. | |
| tendimus huc omnes, haec est domus ultima, vosque | |
| humani generis longissima regna tenetis. | 35 |
| haec quoque, cum iustos matura peregerit annos, | |
| iuris erit vestri: pro munere poscimus usum; | |
| quodsi fata negant veniam pro coniuge, certum est | |
| nolle redire mihi: leto gaudete duorum.' |