Redeuntem colle Lycaeo
|
1.698
|
Pan videt hanc pinuque caput praecinctus acuta
|
|
talia verba refert'—restabat verba referre
|
700
|
et precibus spretis fugisse per avia nympham,
|
|
donec harenosi placidum Ladonis ad amnem
|
|
venerit; hic illam cursum inpedientibus undis
|
|
ut se mutarent liquidas orasse sorores,
|
|
Panaque cum prensam sibi iam Syringa putaret,
|
705
|
corpore pro nymphae calamos tenuisse palustres,
|
|
dumque ibi suspirat, motos in harundine ventos
|
|
effecisse sonum tenuem similemque querenti.
|
|
arte nova vocisque deum dulcedine captum
|
|
'hoc mihi colloquium tecum' dixisse 'manebit,'
|
710
|
atque ita disparibus calamis conpagine cerae
|
|
inter se iunctis nomen tenuisse puellae.
|
|
talia dicturus vidit Cyllenius omnes
|
|
subcubuisse oculos adopertaque lumina somno;
|
|
supprimit extemplo vocem firmatque soporem
|
715
|
languida permulcens medicata lumina virga.
|
|
nec mora, falcato nutantem vulnerat ense,
|
|
qua collo est confine caput, saxoque cruentum
|
|
deicit et maculat praeruptam sanguine rupem.
|
|
Arge, iaces, quodque in tot lumina lumen habebas,
|
720
|
exstinctum est, centumque oculos nox occupat una.
|
|
Excipit hos volucrisque suae Saturnia pennis
|
|
collocat et gemmis caudam stellantibus inplet.
|
|
protinus exarsit nec tempora distulit irae
|
|
horriferamque oculis animoque obiecit Erinyn
|
725
|
paelicis Argolicae stimulosque in pectore caecos
|
|
condidit et profugam per totum exercuit orbem.
|
|
ultimus inmenso restabas, Nile, labori;
|
|
quem simulac tetigit, positisque in margine ripae
|
|
procubuit genibus resupinoque ardua collo,
|
730
|
quos potuit solos, tollens ad sidera vultus
|
|
et gemitu et lacrimis et luctisono mugitu
|
|
cum Iove visa queri finemque orare malorum.
|
|
coniugis ille suae conplexus colla lacertis,
|
|
finiat ut poenas tandem, rogat 'in' que 'futurum
|
735
|
pone metus' inquit: 'numquam tibi causa doloris
|
|
haec erit,' et Stygias iubet hoc audire paludes.
|
|