| Quae dum Lucifero genitus miracula narrat | 11.346 |
| de consorte suo, cursu festinus anhelo | |
| advolat armenti custos Phoceus Onetor | |
| et 'Peleu, Peleu! magnae tibi nuntius adsum | |
| cladis' ait. quodcumque ferat, iubet edere Peleus, | 350 |
| pendet et ipse metu trepidi Trachinius oris; | |
| ille refert 'fessos ad litora curva iuvencos | |
| adpuleram, medio cum Sol altissimus orbe | |
| tantum respiceret, quantum superesse videret, | |
| parsque boum fulvis genua inclinarat harenis | 355 |
| latarumque iacens campos spectabat aquarum, | |
| pars gradibus tardis illuc errabat et illuc; | |
| nant alii celsoque exstant super aequora collo. | |
| templa mari subsunt nec marmore clara neque auro, | |
| sed trabibus densis lucoque umbrosa vetusto: | 360 |
| Nereides Nereusque tenent (hos navita ponti | |
| edidit esse deos, dum retia litore siccat); | |
| iuncta palus huic est densis obsessa salictis, | |
| quam restagnantis fecit maris unda paludem: | |
| inde fragore gravi strepitans loca proxima terret, | 365 |
| belua vasta, lupus iuncisque palustribus exit, | |
| oblitus et spumis et sparsus sanguine rictus | |
| fulmineos, rubra suffusus lumina flamma. | |
| qui quamquam saevit pariter rabieque fameque, | |
| acrior est rabie: neque enim ieiunia curat | 370 |
| caede boum diramque famem finire, sed omne | |
| vulnerat armentum sternitque hostiliter omne. | |
| pars quoque de nobis funesto saucia morsu, | |
| dum defensamus, leto est data; sanguine litus | |
| undaque prima rubet demugitaeque paludes. | 375 |
| sed mora damnosa est, nec res dubitare remittit: | |
| dum superest aliquid, cuncti coeamus et arma, | |
| arma capessamus coniunctaque tela feramus!' | |
| dixerat agrestis: nec Pelea damna movebant, | |
| sed memor admissi Nereida conligit orbam | 380 |
| damna sua inferias exstincto mittere Phoco. | |
| induere arma viros violentaque sumere tela | |
| rex iubet Oetaeus; cum quis simul ipse parabat | |
| ire, sed Alcyone coniunx excita tumultu | |
| prosilit et nondum totos ornata capillos | 385 |
| disicit hos ipsos colloque infusa mariti, | |
| mittat ut auxilium sine se, verbisque precatur | |
| et lacrimis, animasque duas ut servet in una. | |
| Aeacides illi: 'pulchros, regina, piosque | |
| pone metus! plena est promissi gratia vestri. | 390 |
| non placet arma mihi contra nova monstra moveri; | |
| numen adorandum pelagi est!' erat ardua turris, | |
| arce focus summa, fessis nota grata carinis: | |
| ascendunt illuc stratosque in litore tauros | |
| cum gemitu adspiciunt vastatoremque cruento | 395 |
| ore ferum, longos infectum sanguine villos. | |
| inde manus tendens in aperti litora ponti | |
| caeruleam Peleus Psamathen, ut finiat iram, | |
| orat, opemque ferat; nec vocibus illa rogantis | |
| flectitur Aeacidae, Thetis hanc pro coniuge supplex | 400 |
| accepit veniam. sed enim revocatus ab acri | |
| caede lupus perstat, dulcedine sanguinis asper, | |
| donec inhaerentem lacerae cervice iuvencae | |
| marmore mutavit: corpus praeterque colorem | |
| omnia servavit, lapidis color indicat illum | 405 |
| iam non esse lupum, iam non debere timeri. | |
| nec tamen hac profugum consistere Pelea terra | |
| fata sinunt, Magnetas adit vagus exul et illic | |
| sumit ab Haemonio purgamina caedis Acasto. |