'An quod in arma prior nulloque sub indice veni,
|
13.34
|
arma neganda mihi, potiorque videbitur ille,
|
35
|
ultima qui cepit detractavitque furore
|
|
militiam ficto, donec sollertior isto
|
|
sed sibi inutilior timidi commenta retexit
|
|
Naupliades animi vitataque traxit ad arma?
|
|
optima num sumat, quia sumere noluit ulla:
|
40
|
nos inhonorati et donis patruelibus orbi,
|
|
obtulimus quia nos ad prima pericula, simus?
|
|
'Atque utinam aut verus furor ille, aut creditus esset,
|
|
nec comes hic Phrygias umquam venisset ad arces
|
|
hortator scelerum! non te, Poeantia proles,
|
45
|
expositum Lemnos nostro cum crimine haberet!
|
|
qui nunc, ut memorant, silvestribus abditus antris
|
|
saxa moves gemitu Laertiadaeque precaris,
|
|
quae meruit, quae, si di sunt, non vana precaris.
|
|
et nunc ille eadem nobis iuratus in arma,
|
50
|
heu! pars una ducum, quo successore sagittae
|
|
Herculis utuntur, fractus morboque fameque
|
|
velaturque aliturque avibus, volucresque petendo
|
|
debita Troianis exercet spicula fatis.
|
|
ille tamen vivit, quia non comitavit Ulixem;
|
55
|
mallet et infelix Palamedes esse relictus,
|
|
[viveret aut certe letum sine crimine haberet]
|
|
quem male convicti nimium memor iste furoris
|
|
prodere rem Danaam finxit fictumque probavit
|
|
crimen et ostendit, quod iam praefoderat, aurum.
|
60
|
ergo aut exilio vires subduxit Achivis,
|
|
aut nece: sic pugnat, sic est metuendus Ulixes!
|
|
'Qui licet eloquio fidum quoque Nestora vincat,
|
|
haut tamen efficiet, desertum ut Nestora crimen
|
|
esse rear nullum; qui cum inploraret Ulixem
|
65
|
vulnere tardus equi fessusque senilibus annis,
|
|
proditus a socio est; non haec mihi crimina fingi
|
|
scit bene Tydides, qui nomine saepe vocatum
|
|
corripuit trepidoque fugam exprobravit amico.
|
|
aspiciunt oculis superi mortalia iustis!
|
70
|
en eget auxilio, qui non tulit, utque reliquit,
|
|
sic linquendus erat: legem sibi dixerat ipse.
|
|
conclamat socios: adsum videoque trementem
|
|
pallentemque metu et trepidantem morte futura;
|
|
opposui molem clipei texique iacentem
|
75
|
servavique animam (minimum est hoc laudis) inertem.
|
|
si perstas certare, locum redeamus in illum:
|
|
redde hostem vulnusque tuum solitumque timorem
|
|
post clipeumque late et mecum contende sub illo!
|
|
at postquam eripui, cui standi vulnera vires
|
80
|
non dederant, nullo tardatus vulnere fugit.
|
|