| 'Mittor et Iliacas audax orator ad arces, | 13.196 |
| visaque et intrata est altae mihi curia Troiae, | |
| plenaque adhuc erat illa viris; interritus egi | |
| quam mihi mandarat communem Graecia causam | |
| accusoque Parin praedamque Helenamque reposco | 200 |
| et moveo Priamum Priamoque Antenora iunctum; | |
| at Paris et fratres et qui rapuere sub illo, | |
| vix tenuere manus (scis hoc, Menelae) nefandas, | |
| primaque lux nostri tecum fuit illa pericli. | |
| 'Longa referre mora est, quae consilioque manuque | 205 |
| utiliter feci spatiosi tempore belli. | |
| post acies primas urbis se moenibus hostes | |
| continuere diu, nec aperti copia Martis | |
| ulla fuit; decimo demum pugnavimus anno: | |
| quid facis interea, qui nil nisi proelia nosti? | 210 |
| quis tuus usus erat? nam si mea facta requiris, | |
| hostibus insidior, fossa munimina cingo, | |
| consolor socios, ut longi taedia belli | |
| mente ferant placida, doceo, quo simus alendi | |
| armandique modo, mittor, quo postulat usus. | 215 |
| 'Ecce Iovis monitu deceptus imagine somni | |
| rex iubet incepti curam dimittere belli; | |
| ille potest auctore suam defendere vocem: | |
| non sinat hoc Aiax delendaque Pergama poscat, | |
| quodque potest, pugnet! cur non remoratur ituros? | 220 |
| cur non arma capit, dat, quod vaga turba sequatur? | |
| non erat hoc nimium numquam nisi magna loquenti. | |
| quid, quod et ipse fugit? vidi, puduitque videre, | |
| cum tu terga dares inhonestaque vela parares; | |
| nec mora, "quid facitis? quae vos dementia" dixi | 225 |
| "concitat, o socii, captam dimittere Troiam, | |
| quidque domum fertis decimo, nisi dedecus, anno?" | |
| talibus atque aliis, in quae dolor ipse disertum | |
| fecerat, aversos profuga de classe reduxi. | |
| convocat Atrides socios terrore paventes: | 230 |
| nec Telamoniades etiamnunc hiscere quicquam | |
| audet, at ausus erat reges incessere dictis | |
| Thersites etiam, per me haut inpune protervis! | |
| erigor et trepidos cives exhortor in hostem | |
| amissamque mea virtutem voce repono. | 235 |
| tempore ab hoc, quodcumque potest fecisse videri | |
| fortiter iste, meum est, qui dantem terga retraxi. |