| Finierat monitus; dictis tamen ille repugnat | 2.103 |
| propositumque premit flagratque cupidine currus. | |
| ergo, qua licuit, genitor cunctatus ad altos | 105 |
| deducit iuvenem, Vulcania munera, currus. | |
| aureus axis erat, temo aureus, aurea summae | |
| curvatura rotae, radiorum argenteus ordo; | |
| per iuga chrysolithi positaeque ex ordine gemmae | |
| clara repercusso reddebant lumina Phoebo. | 110 |
| Dumque ea magnanimus Phaethon miratur opusque | |
| perspicit, ecce vigil nitido patefecit ab ortu | |
| purpureas Aurora fores et plena rosarum | |
| atria: diffugiunt stellae, quarum agmina cogit | |
| Lucifer et caeli statione novissimus exit. | 115 |
| Quem petere ut terras mundumque rubescere vidit | |
| cornuaque extremae velut evanescere lunae, | |
| iungere equos Titan velocibus imperat Horis. | |
| iussa deae celeres peragunt ignemque vomentes, | |
| ambrosiae suco saturos, praesepibus altis | 120 |
| quadripedes ducunt adduntque sonantia frena. | |
| tum pater ora sui sacro medicamine nati | |
| contigit et rapidae fecit patientia flammae | |
| inposuitque comae radios praesagaque luctus | |
| pectore sollicito repetens suspiria dixit: | 125 |
| 'si potes his saltem monitis parere parentis | |
| parce, puer, stimulis et fortius utere loris! | |
| sponte sua properant, labor est inhibere volentes. | |
| nec tibi derectos placeat via quinque per arcus! | |
| sectus in obliquum est lato curvamine limes, | 130 |
| zonarumque trium contentus fine polumque | |
| effugit australem iunctamque aquilonibus arcton: | |
| hac sit iter—manifesta rotae vestigia cernes— | |
| utque ferant aequos et caelum et terra calores, | |
| nec preme nec summum molire per aethera currum! | 135 |
| altius egressus caelestia tecta cremabis, | |
| inferius terras; medio tutissimus ibis. | |
| neu te dexterior tortum declinet ad Anguem, | |
| neve sinisterior pressam rota ducat ad Aram, | |
| inter utrumque tene! Fortunae cetera mando, | 140 |
| quae iuvet et melius quam tu tibi consulat opto. | |
| dum loquor, Hesperio positas in litore metas | |
| umida nox tetigit; non est mora libera nobis! | |
| poscimur: effulget tenebris Aurora fugatis. | |
| corripe lora manu, vel, si mutabile pectus | 145 |
| est tibi, consiliis, non curribus utere nostris! | |
| dum potes et solidis etiamnum sedibus adstas, | |
| dumque male optatos nondum premis inscius axes, | |
| quae tutus spectes, sine me dare lumina terris!' |