| Inde sub Ascanii dicione binominis Alba | 14.609 |
| resque Latina fuit. succedit Silvius illi. | 610 |
| quo satus antiquo tenuit repetita Latinus | |
| nomina cum sceptro, clarus subit Alba Latinum. | |
| Epytus ex illo est; post hunc Capetusque Capysque, | |
| sed Capys ante fuit; regnum Tiberinus ab illis | |
| cepit et in Tusci demersus fluminis undis | 615 |
| nomina fecit aquae; de quo Remulusque feroxque | |
| Acrota sunt geniti. Remulus maturior annis | |
| fulmineo periit, imitator fulminis, ictu. | |
| fratre suo sceptrum moderatior Acrota forti | |
| tradit Aventino, qui, quo regnarat, eodem | 620 |
| monte iacet positus tribuitque vocabula monti; | |
| iamque Palatinae summam Proca gentis habebat. | |
| Rege sub hoc Pomona fuit, qua nulla Latinas | |
| inter hamadryadas coluit sollertius hortos | |
| nec fuit arborei studiosior altera fetus; | 625 |
| unde tenet nomen: non silvas illa nec amnes, | |
| rus amat et ramos felicia poma ferentes; | |
| nec iaculo gravis est, sed adunca dextera falce, | |
| qua modo luxuriem premit et spatiantia passim | |
| bracchia conpescit, fisso modo cortice virgam | 630 |
| inserit et sucos alieno praestat alumno; | |
| nec sentire sitim patitur bibulaeque recurvas | |
| radicis fibras labentibus inrigat undis. | |
| hic amor, hoc studium, Veneris quoque nulla cupido est; | |
| vim tamen agrestum metuens pomaria claudit | 635 |
| intus et accessus prohibet refugitque viriles. | |
| quid non et Satyri, saltatibus apta iuventus, | |
| fecere et pinu praecincti cornua Panes | |
| Silvanusque, suis semper iuvenilior annis, | |
| quique deus fures vel falce vel inguine terret, | 640 |
| ut poterentur ea? sed enim superabat amando | |
| hos quoque Vertumnus neque erat felicior illis. | |
| o quotiens habitu duri messoris aristas | |
| corbe tulit verique fuit messoris imago! | |
| tempora saepe gerens faeno religata recenti | 645 |
| desectum poterat gramen versasse videri; | |
| saepe manu stimulos rigida portabat, ut illum | |
| iurares fessos modo disiunxisse iuvencos. | |
| falce data frondator erat vitisque putator; | |
| induerat scalas: lecturum poma putares; | 650 |
| miles erat gladio, piscator harundine sumpta; | |
| denique per multas aditum sibi saepe figuras | |
| repperit, ut caperet spectatae gaudia formae. | |
| ille etiam picta redimitus tempora mitra, | |
| innitens baculo, positis per tempora canis, | 655 |
| adsimulavit anum: cultosque intravit in hortos | |
| pomaque mirata est 'tanto' que 'potentior!' inquit | |
| paucaque laudatae dedit oscula, qualia numquam | |
| vera dedisset anus, glaebaque incurva resedit | |
| suspiciens pandos autumni pondere ramos. | 660 |
| ulmus erat contra speciosa nitentibus uvis: | |
| quam socia postquam pariter cum vite probavit, | |
| 'at si staret' ait 'caelebs sine palmite truncus, | |
| nil praeter frondes, quare peteretur, haberet; | |
| haec quoque, quae iuncta est, vitis requiescit in ulmo: | 665 |
| si non nupta foret, terrae acclinata iaceret; | |
| tu tamen exemplo non tangeris arboris huius | |
| concubitusque fugis nec te coniungere curas. | |
| atque utinam velles! Helene non pluribus esset | |
| sollicitata procis nec quae Lapitheia movit | 670 |
| proelia nec coniunx nimium tardantis Ulixis. | |
| nunc quoque, cum fugias averserisque petentes, | |
| mille viri cupiunt et semideique deique | |
| et quaecumque tenent Albanos numina montes. | |
| sed tu si sapies, si te bene iungere anumque | 675 |
| hanc audire voles, quae te plus omnibus illis, | |
| plus, quam credis, amo: vulgares reice taedas | |
| Vertumnumque tori socium tibi selige! pro quo | |
| me quoque pignus habe: neque enim sibi notior ille est, | |
| quam mihi; nec passim toto vagus errat in orbe, | 680 |
| haec loca sola colit; nec, uti pars magna procorum, | |
| quam modo vidit, amat: tu primus et ultimus illi | |
| ardor eris, solique suos tibi devovet annos. | |
| adde, quod est iuvenis, quod naturale decoris | |
| munus habet formasque apte fingetur in omnes, | 685 |
| et quod erit iussus, iubeas licet omnia, fiet. | |
| quid, quod amatis idem, quod, quae tibi poma coluntur, | |
| primus habet laetaque tenet tua munera dextra! | |
| sed neque iam fetus desiderat arbore demptos | |
| nec, quas hortus alit, cum sucis mitibus herbas | 690 |
| nec quicquam nisi te: miserere ardentis et ipsum, | |
| qui petit, ore meo praesentem crede precari. | |
| ultoresque deos et pectora dura perosam | |
| Idalien memoremque time Rhamnusidis iram! | |
| quoque magis timeas, (etenim mihi multa vetustas | 695 |
| scire dedit) referam tota notissima Cypro | |
| facta, quibus flecti facile et mitescere possis. |