| 'Viderat a veteris generosam sanguine Teucri | 14.698 |
| Iphis Anaxareten, humili de stirpe creatus, | |
| viderat et totis perceperat ossibus aestum | 700 |
| luctatusque diu, postquam ratione furorem | |
| vincere non potuit, supplex ad limina venit | |
| et modo nutrici miserum confessus amorem, | |
| ne sibi dura foret, per spes oravit alumnae, | |
| et modo de multis blanditus cuique ministris | 705 |
| sollicita petiit propensum voce favorem; | |
| saepe ferenda dedit blandis sua verba tabellis, | |
| interdum madidas lacrimarum rore coronas | |
| postibus intendit posuitque in limine duro | |
| molle latus tristisque serae convicia fecit. | 710 |
| saevior illa freto surgente cadentibus Haedis, | |
| durior et ferro, quod Noricus excoquit ignis, | |
| et saxo, quod adhuc vivum radice tenetur, | |
| spernit et inridet, factisque inmitibus addit | |
| verba superba ferox et spe quoque fraudat amantem. | 715 |
| non tulit impatiens longi tormenta doloris | |
| Iphis et ante fores haec verba novissima dixit: | |
| "vincis, Anaxarete, neque erunt tibi taedia tandem | |
| ulla ferenda mei: laetos molire triumphos | |
| et Paeana voca nitidaque incingere lauru! | 720 |
| vincis enim, moriorque libens: age, ferrea, gaude! | |
| certe aliquid laudare mei cogeris amoris, | |
| quo tibi sim gratus, meritumque fatebere nostrum. | |
| non tamen ante tui curam excessisse memento | |
| quam vitam geminaque simul mihi luce carendum. | 725 |
| nec tibi fama mei ventura est nuntia leti: | |
| ipse ego, ne dubites, adero praesensque videbor, | |
| corpore ut exanimi crudelia lumina pascas. | |
| si tamen, o superi, mortalia facta videtis, | |
| este mei memores (nihil ultra lingua precari | 730 |
| sustinet) et longo facite ut narremur in aevo, | |
| et, quae dempsistis vitae, date tempora famae!" | |
| dixit, et ad postes ornatos saepe coronis | |
| umentes oculos et pallida bracchia tollens, | |
| cum foribus laquei religaret vincula summis, | 735 |
| "haec tibi serta placent, crudelis et inpia!" dixit | |
| inseruitque caput, sed tum quoque versus ad illam, | |
| atque onus infelix elisa fauce pependit. | |
| icta pedum motu trepidantum aperire iubentem | |
| visa dedisse sonum est adapertaque ianua factum | 740 |
| prodidit, exclamant famuli frustraque levatum | |
| (nam pater occiderat) referunt ad limina matris; | |
| accipit illa sinu conplexaque frigida nati | |
| membra sui postquam miserorum verba parentum | |
| edidit et matrum miserarum facta peregit, | 745 |
| funera ducebat mediam lacrimosa per urbem | |
| luridaque arsuro portabat membra feretro. | |
| forte viae vicina domus, qua flebilis ibat | |
| pompa, fuit, duraeque sonus plangoris ad aures | |
| venit Anaxaretes, quam iam deus ultor agebat. | 750 |
| mota tamen "videamus" ait "miserabile funus" | |
| et patulis iniit tectum sublime fenestris | |
| vixque bene inpositum lecto prospexerat Iphin: | |
| deriguere oculi, calidusque e corpore sanguis | |
| inducto pallore fugit, conataque retro | 755 |
| ferre pedes haesit, conata avertere vultus | |
| hoc quoque non potuit, paulatimque occupat artus, | |
| quod fuit in duro iam pridem pectore, saxum. | |
| neve ea ficta putes, dominae sub imagine signum | |
| servat adhuc Salamis, Veneris quoque nomine templum | 760 |
| Prospicientis habet.—quorum memor, o mea, lentos | |
| pone, precor, fastus et amanti iungere, nymphe: | |
| sic tibi nec vernum nascentia frigus adurat | |
| poma, nec excutiant rapidi florentia venti!' |