| Talia dicenti 'tibi' ait 'revocamina' corvus | 2.596 |
| 'sint, precor, ista malo: nos vanum spernimus omen.' | |
| nec coeptum dimittit iter dominoque iacentem | |
| cum iuvene Haemonio vidisse Coronida narrat. | |
| laurea delapsa est audito crimine amantis, | 600 |
| et pariter vultusque deo plectrumque colorque | |
| excidit, utque animus tumida fervebat ab ira, | |
| arma adsueta capit flexumque a cornibus arcum | |
| tendit et illa suo totiens cum pectore iuncta | |
| indevitato traiecit pectora telo. | 605 |
| icta dedit gemitum tractoque a corpore ferro | |
| candida puniceo perfudit membra cruore | |
| et dixit: 'potui poenas tibi, Phoebe, dedisse, | |
| sed peperisse prius; duo nunc moriemur in una.' | |
| hactenus, et pariter vitam cum sanguine fudit; | 610 |
| corpus inane animae frigus letale secutum est. | |
| Paenitet heu! sero poenae crudelis amantem, | |
| seque, quod audierit, quod sic exarserit, odit; | |
| odit avem, per quam crimen causamque dolendi | |
| scire coactus erat, nec non arcumque manumque | 615 |
| odit cumque manu temeraria tela sagittas | |
| conlapsamque fovet seraque ope vincere fata | |
| nititur et medicas exercet inaniter artes. | |
| quae postquam frustra temptata rogumque parari | |
| vidit et arsuros supremis ignibus artus, | 620 |
| tum vero gemitus (neque enim caelestia tingui | |
| ora licet lacrimis) alto de corde petitos | |
| edidit, haud aliter quam cum spectante iuvenca | |
| lactentis vituli dextra libratus ab aure | |
| tempora discussit claro cava malleus ictu. | 625 |
| ut tamen ingratos in pectora fudit odores | |
| et dedit amplexus iniustaque iusta peregit, | |
| non tulit in cineres labi sua Phoebus eosdem | |
| semina, sed natum flammis uteroque parentis | |
| eripuit geminique tulit Chironis in antrum, | 630 |
| sperantemque sibi non falsae praemia linguae | |
| inter aves albas vetuit consistere corvum. |