| Dum spatium victor victi considerat hostis, | 3.95 |
| vox subito audita est; neque erat cognoscere promptum, | |
| unde, sed audita est: 'quid, Agenore nate, peremptum | |
| serpentem spectas? et tu spectabere serpens.' | |
| ille diu pavidus pariter cum mente colorem | |
| perdiderat, gelidoque comae terrore rigebant: | 100 |
| ecce viri fautrix superas delapsa per auras | |
| Pallas adest motaeque iubet supponere terrae | |
| vipereos dentes, populi incrementa futuri. | |
| paret et, ut presso sulcum patefecit aratro, | |
| spargit humi iussos, mortalia semina, dentes. | 105 |
| inde (fide maius) glaebae coepere moveri, | |
| primaque de sulcis acies adparuit hastae, | |
| tegmina mox capitum picto nutantia cono, | |
| mox umeri pectusque onerataque bracchia telis | |
| exsistunt, crescitque seges clipeata virorum: | 110 |
| sic, ubi tolluntur festis aulaea theatris, | |
| surgere signa solent primumque ostendere vultus, | |
| cetera paulatim, placidoque educta tenore | |
| tota patent imoque pedes in margine ponunt. | |
| Territus hoste novo Cadmus capere arma parabat: | 115 |
| 'ne cape!' de populo, quem terra creaverat, unus | |
| exclamat 'nec te civilibus insere bellis!' | |
| atque ita terrigenis rigido de fratribus unum | |
| comminus ense ferit, iaculo cadit eminus ipse; | |
| hunc quoque qui leto dederat, non longius illo | 120 |
| vivit et exspirat, modo quas acceperat auras, | |
| exemploque pari furit omnis turba, suoque | |
| Marte cadunt subiti per mutua vulnera fratres. | |
| iamque brevis vitae spatium sortita iuventus | |
| sanguineam tepido plangebat pectore matrem, | 125 |
| quinque superstitibus, quorum fuit unus Echion. | |
| is sua iecit humo monitu Tritonidis arma | |
| fraternaeque fidem pacis petiitque deditque: | |
| hos operis comites habuit Sidonius hospes, | |
| cum posuit iussus Phoebeis sortibus urbem. | 130 |