'Callida per tenebras versato cardine Thisbe
|
4.93
|
egreditur fallitque suos adopertaque vultum
|
|
pervenit ad tumulum dictaque sub arbore sedit.
|
95
|
audacem faciebat amor. venit ecce recenti
|
|
caede leaena boum spumantis oblita rictus
|
|
depositura sitim vicini fontis in unda;
|
|
quam procul ad lunae radios Babylonia Thisbe
|
|
vidit et obscurum timido pede fugit in antrum,
|
100
|
dumque fugit, tergo velamina lapsa reliquit.
|
|
ut lea saeva sitim multa conpescuit unda,
|
|
dum redit in silvas, inventos forte sine ipsa
|
|
ore cruentato tenues laniavit amictus.
|
|
serius egressus vestigia vidit in alto
|
105
|
pulvere certa ferae totoque expalluit ore
|
|
Pyramus; ut vero vestem quoque sanguine tinctam
|
|
repperit, "una duos" inquit "nox perdet amantes,
|
|
e quibus illa fuit longa dignissima vita;
|
|
nostra nocens anima est. ego te, miseranda, peremi,
|
110
|
in loca plena metus qui iussi nocte venires
|
|
nec prior huc veni. nostrum divellite corpus
|
|
et scelerata fero consumite viscera morsu,
|
|
o quicumque sub hac habitatis rupe leones!
|
|
sed timidi est optare necem." velamina Thisbes
|
115
|
tollit et ad pactae secum fert arboris umbram,
|
|
utque dedit notae lacrimas, dedit oscula vesti,
|
|
"accipe nunc" inquit "nostri quoque sanguinis haustus!"
|
|
quoque erat accinctus, demisit in ilia ferrum,
|
|
nec mora, ferventi moriens e vulnere traxit.
|
120
|
ut iacuit resupinus humo, cruor emicat alte,
|
|
non aliter quam cum vitiato fistula plumbo
|
|
scinditur et tenui stridente foramine longas
|
|
eiaculatur aquas atque ictibus aera rumpit.
|
|
arborei fetus adspergine caedis in atram
|
125
|
vertuntur faciem, madefactaque sanguine radix
|
|
purpureo tinguit pendentia mora colore.
|
|