'At Clytien, quamvis amor excusare dolorem
|
4.256
|
indiciumque dolor poterat, non amplius auctor
|
|
lucis adit Venerisque modum sibi fecit in illa.
|
|
tabuit ex illo dementer amoribus usa;
|
|
nympharum inpatiens et sub Iove nocte dieque
|
260
|
sedit humo nuda nudis incompta capillis,
|
|
perque novem luces expers undaeque cibique
|
|
rore mero lacrimisque suis ieiunia pavit
|
|
nec se movit humo; tantum spectabat euntis
|
|
ora dei vultusque suos flectebat ad illum.
|
265
|
membra ferunt haesisse solo, partemque coloris
|
|
luridus exsangues pallor convertit in herbas;
|
|
est in parte rubor violaeque simillimus ora
|
|
flos tegit. illa suum, quamvis radice tenetur,
|
|
vertitur ad Solem mutataque servat amorem.'
|
270
|
dixerat, et factum mirabile ceperat auris;
|
|
pars fieri potuisse negant, pars omnia veros
|
|
posse deos memorant: sed non est Bacchus in illis.
|
|
Poscitur Alcithoe, postquam siluere sorores.
|
|
quae radio stantis percurrens stamina telae
|
275
|
'vulgatos taceo' dixit 'pastoris amores
|
|
Daphnidis Idaei, quem nymphe paelicis ira
|
|
contulit in saxum: tantus dolor urit amantes;
|
|
nec loquor, ut quondam naturae iure novato
|
|
ambiguus fuerit modo vir, modo femina Sithon.
|
280
|
te quoque, nunc adamas, quondam fidissime parvo,
|
|
Celmi, Iovi largoque satos Curetas ab imbri
|
|
et Crocon in parvos versum cum Smilace flores
|
|
praetereo dulcique animos novitate tenebo.
|
|
'Unde sit infamis, quare male fortibus undis
|
285
|
Salmacis enervet tactosque remolliat artus,
|
|
discite. causa latet, vis est notissima fontis.
|
|
Mercurio puerum diva Cythereide natum
|
|
naides Idaeis enutrivere sub antris,
|
|
cuius erat facies, in qua materque paterque
|
290
|
cognosci possent; nomen quoque traxit ab illis.
|
|
is tria cum primum fecit quinquennia, montes
|
|
deseruit patrios Idaque altrice relicta
|
|
ignotis errare locis, ignota videre
|
|
flumina gaudebat, studio minuente laborem.
|
295
|
ille etiam Lycias urbes Lyciaeque propinquos
|
|
Caras adit: videt hic stagnum lucentis ad imum
|
|
usque solum lymphae; non illic canna palustris
|
|
nec steriles ulvae nec acuta cuspide iunci;
|
|
perspicuus liquor est; stagni tamen ultima vivo
|
300
|
caespite cinguntur semperque virentibus herbis.
|
|
nympha colit, sed nec venatibus apta nec arcus
|
|
flectere quae soleat nec quae contendere cursu,
|
|
solaque naiadum celeri non nota Dianae.
|
|
saepe suas illi fama est dixisse sorores
|
305
|
"Salmaci, vel iaculum vel pictas sume pharetras
|
|
et tua cum duris venatibus otia misce!"
|
|
nec iaculum sumit nec pictas illa pharetras,
|
|
nec sua cum duris venatibus otia miscet,
|
|
sed modo fonte suo formosos perluit artus,
|
310
|
saepe Cytoriaco deducit pectine crines
|
|
et, quid se deceat, spectatas consulit undas;
|
|
nunc perlucenti circumdata corpus amictu
|
|
mollibus aut foliis aut mollibus incubat herbis,
|
|
saepe legit flores. et tum quoque forte legebat,
|
315
|
cum puerum vidit visumque optavit habere.
|
|