| Dicta Iovis pars voce probant stimulosque frementi | 1.244 |
| adiciunt, alii partes adsensibus inplent. | 245 |
| est tamen humani generis iactura dolori | |
| omnibus, et quae sit terrae mortalibus orbae | |
| forma futura rogant, quis sit laturus in aras | |
| tura, ferisne paret populandas tradere terras. | |
| talia quaerentes (sibi enim fore cetera curae) | 250 |
| rex superum trepidare vetat subolemque priori | |
| dissimilem populo promittit origine mira. | |
| Iamque erat in totas sparsurus fulmina terras; | |
| sed timuit, ne forte sacer tot ab ignibus aether | |
| conciperet flammas longusque ardesceret axis: | 255 |
| esse quoque in fatis reminiscitur, adfore tempus, | |
| quo mare, quo tellus correptaque regia caeli | |
| ardeat et mundi moles obsessa laboret. | |
| tela reponuntur manibus fabricata cyclopum; | |
| poena placet diversa, genus mortale sub undis | 260 |
| perdere et ex omni nimbos demittere caelo. | |
| Protinus Aeoliis Aquilonem claudit in antris | |
| et quaecumque fugant inductas flamina nubes | |
| emittitque Notum. madidis Notus evolat alis, | |
| terribilem picea tectus caligine vultum; | 265 |
| barba gravis nimbis, canis fluit unda capillis; | |
| fronte sedent nebulae, rorant pennaeque sinusque. | |
| utque manu lata pendentia nubila pressit, | |
| fit fragor: hinc densi funduntur ab aethere nimbi; | |
| nuntia Iunonis varios induta colores | 270 |
| concipit Iris aquas alimentaque nubibus adfert. | |
| sternuntur segetes et deplorata coloni | |
| vota iacent, longique perit labor inritus anni. | |
| Nec caelo contenta suo est Iovis ira, sed illum | |
| caeruleus frater iuvat auxiliaribus undis. | 275 |
| convocat hic amnes: qui postquam tecta tyranni | |
| intravere sui, 'non est hortamine longo | |
| nunc' ait 'utendum; vires effundite vestras: | |
| sic opus est! aperite domos ac mole remota | |
| fluminibus vestris totas inmittite habenas!' | 280 |
| iusserat; hi redeunt ac fontibus ora relaxant | |
| et defrenato volvuntur in aequora cursu. |