III
Haec mea si casu miraris epistula quare 3.3.1
  alterius digitis scripta sit, aeger eram,
aeger in extremis ignoti partibus orbis;
  incertusque meae paene salutis eram.
quem mihi nunc animum dira regione iacenti 5
  inter Sauromatas esse Getasque putes?
nec caelum patior, nec aquis adsuevimus istis,
  terraque nescio quo non placet ipsa modo.
non domus apta satis, non hic cibus utilis aegro,
  nullus, Apollinea qui levet arte malum, 10
non qui soletur, non qui labentia tarde
  tempora narrando fallat, amicus adest.
lassus in extremis iaceo populisque locisque,
  et subit adfecto nunc mihi, quicquid abest.
omnia cum subeant, vincis tamen omnia, coniunx, 15
  et plus in nostro pectore parte tenes.
te loquor absentem, te vox mea nominat unam;
  nulla venit sine te nox mihi, nulla dies.
quin etiam sic me dicunt aliena locutum,
  ut foret amenti nomen in ore tuum. 20
sit iam deficiens suppressaque lingua palato,
  vix instillato restituenda mero,
nuntiet huc aliquis dominam venisse, resurgam,
  spesque tui nobis causa vigoris erit.
ergo ego sum dubius vitae, tu forsitan istic 25
  iucundum nostri nescia tempus agis?
non agis, adfirmo: liquet hoc, carissima, nobis,
  tempus agi sine me non nisi triste tibi.
si tamen inplevit mea sors, quos debuit, annos,
  et mihi vivendi tam cito finis adest, 30
quantum erat, o magni, morituro parcere, divi,
  ut saltem patria contumularer humo!
vel poena in tempus mortis dilata fuisset,
  vel praecepisset mors properata fugam.
integer hanc potui nuper bene reddere lucem; 35
  exul ut occiderem, nunc mihi vita data est.
iam procul ignotis igitur moriemur in oris,
  et fient ipso tristia fata loco;
nec mea consueto languescent corpora lecto,
  depositum nec me qui fleat, ullus erit; 40
nec dominae lacrimis in nostra cadentibus ora
  accedent animae tempora parva meae;
nec mandata dabo, nec cum clamore supremo
  labentes oculos condet amica manus;
sed sine funeribus caput hoc, sine honore sepulcri 45
  indeploratum barbara terra teget!
ecquid, ubi audieris, tota turbabere mente,
  et feries pavida pectora fida manu?
ecquid, in has frustra tendens tua brachia partes,
  clamabis miseri nomen inane viri? 50
parce tamen lacerare genas, nec scinde capillos:
  non tibi nunc primum, lux mea, raptus ero.
cum patriam amisi, tunc me periisse putato:
  et prior et gravior mors fuit illa mihi.
nunc, si forte potes—sed non potes, optima coniunx— 55
  finitis gaude tot mihi morte malis.
quod potes, extenua forti mala corde ferendo,
  ad quae iam pridem non rude pectus habes.
atque utinam pereant animae cum corpore nostrae,
  effugiatque avidos pars mihi nulla rogos! 60
nam si morte carens vacua volat altus in aura
  spiritus, et Samii sunt rata dicta senis,
inter Sarmaticas Romana vagabitur umbras,
  perque feros manes hospita semper erit.
ossa tamen facito parva referantur in urna: 65
  sic ego non etiam mortuus exul ero
(non vetat hoc quisquam: fratrem Thebana peremptum
  supposuit tumulo rege vetante soror)
atque ea cum foliis et amomi pulvere misce,
  inque suburbano condita pone solo; 70
quosque legat versus oculo properante viator,
  grandibus in tumuli marmore caede notis:
hic · ego · qvi · iaceo · tenerorvm · lvsor · amorvm
  ingenio · perii · naso · poeta · meo
at · tibi · qvi · transis · ne · sit · grave · qvisqvis · amasti 75
  dicere · nasonis · molliter · ossa · cvbent
hoc satis in titulo est: etenim maiora libelli
  et diuturna magis sunt monimenta mihi,
quos ego confido, quamvis nocuere, daturos
  nomen et auctori tempora longa suo. 80
tu tamen extincto feralia munera semper
  deque tuis lacrimis umida serta dato.
quamvis in cinerem corpus mutaverit ignis,
  sentiet officium maesta favilla pium.
scribere plura libet, sed vox mihi fessa loquendo 85
  dictandi vires siccaque lingua negat.
accipe supremo dictum mihi forsitan ore,
  quod, tibi qui mittit, non habet ipse, 'vale'.