IX
|
|
Hic quoque sunt igitur Graiae—quis crederet?—urbes
|
3.9.1
|
inter inhumanae nomina barbariae;
|
|
huc quoque Mileto missi venere coloni,
|
|
inque Getis Graias constituere domos.
|
|
sed vetus huic nomen, positaque antiquius urbe,
|
5
|
constat ab Absyrti caede fuisse loco.
|
|
nam rate, quae cura pugnacis facta Minervae
|
|
per non temptatas prima cucurrit aquas,
|
|
impia desertum fugiens Medea parentem
|
|
dicitur his remos applicuisse vadis.
|
10
|
quem procul ut vidit tumulo speculator ab alto,
|
|
'hospes,' ait 'nosco, Colchide, vela, venit'.
|
|
dum trepidant Minyae, dum solvitur aggere funis,
|
|
dum sequitur celeres ancora tracta manus,
|
|
conscia percussit meritorum pectora Colchis
|
15
|
ausa atque ausura multa nefanda manu;
|
|
et, quamquam superest ingens audacia menti,
|
|
pallor in attonitae virginis ore fuit.
|
|
ergo ubi prospexit venientia vela 'tenemur',
|
|
et 'pater est aliqua fraude morandus' ait.
|
20
|
dum quid agat quaerit, dum versat in omnia vultus,
|
|
ad fratrem casu lumina flexa tulit.
|
|
cuius ut oblata est praesentia, 'vicimus' inquit:
|
|
'hic mihi morte sua causa salutis erit.'
|
|
protinus ignari nec quicquam tale timentis
|
25
|
innocuum rigido perforat ense latus,
|
|
atque ita divellit divulsaque membra per agros
|
|
dissipat in multis invenienda locis
|
|
(neu pater ignoret, scopulo proponit in alto
|
|
pallentesque manus sanguineumque caput),
|
30
|
ut genitor luctuque novo tardetur et, artus
|
|
dum legat extinctos, triste retardet iter.
|
|
inde Tomis dictus locus hic, quia fertur in illo
|
|
membra soror fratris consecuisse sui.
|
|