IV
|
|
O qui, nominibus cum sis generosus avorum,
|
4.4.1
|
exsuperas morum nobilitate genus,
|
|
cuius inest animo patrii candoris imago,
|
|
non careat numeris candor ut iste suis,
|
|
cuius in ingenio est patriae facundia linguae,
|
5
|
qua prior in Latio non fuit ulla foro:
|
|
quod minime volui, positis pro nomine signis
|
|
dictus es: ignoscas laudibus ipse tuis.
|
|
nil ego peccavi; tua te bona cognita produnt;
|
|
si, quod es, appares, culpa soluta mea est.
|
10
|
nec tamen officium nostro tibi carmine factum
|
|
principe tam iusto posse nocere puto.
|
|
ipse pater patriae—quid enim est civilius illo?—
|
|
sustinet in nostro carmine saepe legi;
|
|
nec prohibere potest, quia res est publica Caesar,
|
15
|
et de communi pars quoque nostra bono est.
|
|
Iuppiter ingeniis praebet sua numina vatum,
|
|
seque celebrari quolibet ore sinit.
|
|
causa tua exemplo superorum tuta deorum est,
|
|
quorum hic aspicitur, creditur ille deus.
|
20
|
ut non debuerim, tamen hoc ego crimen habebo:
|
|
non fuit arbitrii littera nostra tui.
|
|
nec nova, quod tecum loquor, est iniuria nostra,
|
|
incolumis cum quo saepe locutus eram.
|
|
quo vereare minus ne sim tibi crimen amicus,
|
25
|
invidiam, siqua est, auctor habere potest.
|
|
nam tuus est primis cultus mihi semper ab annis—
|
|
hoc certe noli dissimulare—pater,
|
|
ingeniumque meum (potes hoc meminisse) probabat
|
|
plus etiam quam me iudice dignus eram;
|
30
|
deque meis illo referebat versibus ore,
|
|
in quo pars magnae nobilitatis erat.
|
|
non igitur tibi nunc, quod me domus ista recepit,
|
|
sed prius auctori sunt data verba tuo.
|
|
nec data sunt, mihi crede, tamen, sed in omnibus actis,
|
35
|
ultima si demas, vita tuenda mea est.
|
|
hanc quoque, qua perii, culpam scelus esse negabis,
|
|
si tanti series sit tibi nota mali.
|
|
aut timor aut error nobis, prius obfuit error.
|
|
ah! sine me fati non meminisse mei;
|
40
|
neve retractando nondum coëuntia rumpam
|
|
vulnera: vix illis proderit ipsa quies.
|
|
ergo ut iure damus poenas, sic afuit omne
|
|
peccato facinus consiliumque meo;
|
|
idque deus sentit; pro quo nec lumen ademptum,
|
45
|
nec mihi detractas possidet alter opes.
|
|
forsitan hanc ipsam, vivam modo, finiet olim,
|
|
tempore cum fuerit lenior ira, fugam.
|
|
nunc precor hinc alio iubeat discedere, si non
|
|
nostra verecundo vota pudore carent.
|
50
|
mitius exilium pauloque propinquius opto,
|
|
quique sit a saevo longius hoste locus.
|
|
quantaque in Augusto clementia, si quis ab illo
|
|
hoc peteret pro me, forsitan ille daret.
|
|
frigida me cohibent Euxini litora Ponti:
|
55
|
dictus ab antiquis Axenus ille fuit.
|
|
nam neque iactantur moderatis aequora ventis,
|
|
nec placidos portus hospita navis adit.
|
|
sunt circa gentes, quae praedam sanguine quaerunt;
|
|
nec minus infida terra timetur aqua.
|
60
|
illi, quos audis hominum gaudere cruore,
|
|
paene sub eiusdem sideris axe iacent,
|
|
nec procul a nobis locus est, ubi Taurica dira
|
|
caede pharetratae spargitur ara deae.
|
|
haec prius, ut memorant, non invidiosa nefandis
|
65
|
nec cupienda bonis regna Thoantis erant.
|
|
hic pro supposita virgo Pelopeïa cerva
|
|
sacra deae coluit qualiacumque suae.
|
|
quo postquam, dubium pius an sceleratus, Orestes
|
|
exactus Furiis venerat ipse suis,
|
70
|
et comes exemplum veri Phoceus amoris,
|
|
qui duo corporibus, mentibus unus erant,
|
|
protinus evincti tristem ducuntur ad aram,
|
|
quae stabat geminas ante cruenta fores.
|
|
nec tamen hunc sua mors, nec mors sua terruit illum;
|
75
|
alter ob alterius funera maestus erat.
|
|
et iam constiterat stricto mucrone sacerdos,
|
|
cinxerat et Graias barbara vitta comas,
|
|
cum vice sermonis fratrem cognovit, et illi
|
|
pro nece complexus Iphigenia dedit.
|
80
|
laeta deae signum crudelia sacra perosae
|
|
transtulit ex illis in meliora locis.
|
|
haec igitur regio, magni paene ultima mundi,
|
|
quam fugere homines dique, propinqua mihi est;
|
|
aque mea terra prope sunt funebria sacra,
|
85
|
si modo Nasoni barbara terra sua est.
|
|
o utinam venti, quibus est ablatus Orestes,
|
|
placato referant et mea vela deo!
|
|