| V | |
| O mihi dilectos inter pars prima sodales, | 4.5.1 |
| unica fortunis ara reperta meis, | |
| cuius ab adloquiis anima haec moribunda revixit, | |
| ut vigil infusa Pallade flamma solet; | |
| qui veritus non es portus aperire fideles | 5 |
| fulmine percussae confugiumque rati; | |
| cuius eram censu non me sensurus egentem, | |
| si Caesar patrias eripuisset opes: | |
| temporis oblitum dum me rapit impetus huius, | |
| excidit heu nomen quam mihi paene tuum! | 10 |
| tu tamen agnoscis, tactusque cupidine laudis | |
| 'ille ego sum' cuperes dicere posse palam. | |
| certe ego, si sineres, titulum tibi reddere vellem, | |
| et raram famae conciliare fidem. | |
| ne noceam grato vereor tibi carmine, neve | 15 |
| intempestivus nominis obstet honor. | |
| quod licet et tutum est, intra tua pectora gaude | |
| meque tui memorem teque fuisse pium, | |
| utque facis, remis ad opem luctare ferendam, | |
| dum veniat placido mollior aura deo; | 20 |
| et tutare caput nulli servabile, si non | |
| qui mersit Stygia sublevet illud aqua; | |
| teque, quod est rarum, praesta constanter ad omne | |
| indeclinatae munus amicitiae. | |
| sic tua processus habeat fortuna perennes, | 25 |
| sic ope non egeas ipse iuvesque tuos; | |
| sic aequet tua nupta virum probitate perenni, | |
| incidat et vestro rara querela toro; | |
| diligat et semper socius te sanguinis illo, | |
| quo pius affectu Castora frater amat; | 30 |
| sic iuvenis similisque tibi sit natus, et illum | |
| moribus agnoscat quilibet esse tuum; | |
| sic faciat socerum taeda te nata iugali, | |
| nec tardum iuveni det tibi nomen avi. |