LIBER QUINTUS
|
|
I
|
|
Hunc quoque de Getico, nostri studiose, libellum
|
5.1.1
|
litore praemissis quattuor adde meis;
|
|
hic quoque talis erit, qualis fortuna poetae:
|
|
invenies toto carmine dulce nihil.
|
|
flebilis ut noster status est, ita flebile carmen,
|
5
|
materiae scripto conveniente suae.
|
|
integer et laetus laeta et iuvenalia lusi:
|
|
illa tamen nunc me composuisse piget.
|
|
ut cecidi, subiti perago praeconia casus,
|
|
sumque argumenti conditor ipse mei.
|
10
|
utque iacens ripa deflere Caystrius ales
|
|
dicitur ore suam deficiente necem,
|
|
sic ego, Sarmaticas longe proiectus in oras,
|
|
efficio tacitum ne mihi funus eat.
|
|
delicias siquis lascivaque carmina quaerit,
|
15
|
praemoneo, non est scripta quod ista legat.
|
|
aptior huic Gallus blandique Propertius oris,
|
|
aptior, ingenium come, Tibullus erit.
|
|
atque utinam numero non nos essemus in isto!
|
|
ei mihi, cur umquam Musa iocata mea est?
|
20
|
sed dedimus poenas, Scythicique in finibus Histri
|
|
ille pharetrati lusor Amoris abest.
|
|
quod superest, numeros ad publica carmina flexi,
|
|
et memores iussi nominis esse sui.
|
|
si tamen ex vobis aliquis, tam multa requiret
|
25
|
unde dolenda canam: multa dolenda tuli.
|
|
non haec ingenio, non haec componimus arte:
|
|
materia est propriis ingeniosa malis.
|
|
et quota fortunae pars est in carmine nostrae?
|
|
felix, qui patitur quae numerare potest!
|
30
|
quot frutices silvae, quot flavas Thybris harenas,
|
|
mollia quot Martis gramina campus habet,
|
|
tot mala pertulimus, quorum medicina quiesque
|
|
nulla nisi in studio est Pieridumque mora.
|
|
'quis tibi, Naso, modus lacrimosi carminis?' inquis:
|
35
|
idem, fortunae qui modus huius erit.
|
|
quod querar, illa mihi pleno de fonte ministrat,
|
|
nec mea sunt, fati verba sed ista mei.
|
|
at mihi si cara patriam cum coniuge reddas,
|
|
sint vultus hilares, simque quod ante fui.
|
40
|
lenior invicti si sit mihi Caesaris ira,
|
|
carmina laetitiae iam tibi plena dabo.
|
|
nec tamen ut lusit, rursus mea littera ludet:
|
|
sit semel illa malo luxuriata meo!
|
|
quod probet ipse, canam, poenae modo parte levata
|
45
|
barbariam rigidos effugiamque Getas.
|
|
interea nostri quid agant, nisi triste, libelli?
|
|
tibia funeribus convenit ista meis.
|
|
'at poteras' inquis 'melius mala ferre silendo,
|
|
et tacitus casus dissimulare tuos'.
|
50
|
exigis ut nulli gemitus tormenta sequantur,
|
|
acceptoque gravi vulnere flere vetas?
|
|
ipse Perilleo Phalaris permisit in aere
|
|
edere mugitus et bovis ore queri.
|
|
cum Priami lacrimis offensus non sit Achilles,
|
55
|
tu fletus inhibes, durior hoste, meos?
|
|
cum faceret Nioben orbam Latonia proles,
|
|
non tamen et siccas iussit habere genas.
|
|
est aliquid, fatale malum per verba levare:
|
|
hoc querulam Procnen Halcyonenque facit.
|
60
|
hoc erat, in gelido quare Poeantius antro
|
|
voce fatigaret Lemnia saxa sua.
|
|
strangulat inclusus dolor atque exaestuat intus,
|
|
cogitur et vires multiplicare suas.
|
|
da veniam potius, vel totos tolle libellos,
|
65
|
si, mihi quod prodest, hoc tibi, lector, obest.
|
|
sed neque obesse potest ulli, nec scripta fuerunt
|
|
nostra nisi auctori perniciosa suo.
|
|
'at mala sunt.' fateor: quis te mala sumere cogit?
|
|
aut quis deceptum ponere sumpta vetat?
|
70
|
ipse nec emendo, sed ut hic deducta legantur,
|
|
non sunt illa suo barbariora loco.
|
|
nec me Roma suis debet conferre poetis:
|
|
inter Sauromatas ingeniosus eram.
|
|
denique nulla mihi captatur gloria, quaeque
|
75
|
ingeniis stimulos subdere fama solet.
|
|
nolumus assiduis animum tabescere curis,
|
|
quae tamen inrumpunt, quoque vetantur, eunt.
|
|
cur scribam, docui: cur mittam, quaeritis, isto?
|
|
vobiscum cupio quolibet esse modo.
|
80
|